Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ipfe ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, & Pandrafidos regnum vetus Inogeniæ, Brennúmque Arvigarúmque duces, prifcúmque Beli

num,

Et tandem Armoricos Britonum fub lege colonos; 165
Tum gravidam Arturo fatali fraude Iögernen,
Mendaces vultus, affumptaque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum fi vita supersit,
Tu procul annofa pendebis fiftula pinu

175

Multùm oblita mihi, aut patriis mutata Camœnis 170
Brittonicum ftrides, quid enim? omnia non licet uni
Non fperâffe uni licet omnia, mi fatis ampla
Merces, & mihi grande decus (fim ignotus in ævum
Tum licet, externo penitufque inglorius orbi)
Si me flava comas legat Ufa, & potor Alauni,
Vorticibufque frequens Abra, & nemus omne Treantæ,
Et Thamefis meus ante omnes, & fufca metallis
Tamara, & extremis me difcant Orcades undis.
Ite domum impasti, domino jam non vacąt, agni.
Hæc tibi fervabam lentâ fub cortice lauri,
180
Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus,
Manfus Chalcidicæ non ultima gloria ripæ,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipse,
Et circum gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver,
Littora longa Arabum, & fudantes balfama fylvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Cœruleùm fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.

U 3

185

Parte

Parte alia polus omnipatens, & magnus Olympus, 190
Quis putet? hic quoque Amor, pictæque in nube pharetra,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.

195

Tu quoque in his, nec me fallit fpes lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret, Sanctáque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæfiviffe fub orco,

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon, Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum; Heroúmque animas inter, divófque perennes,

thereos haurit latices & gaudia potat

Ore facro. Quin tu cœli poft jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis
Diodotus, quo te divino nomine cuncti
Cœlicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;
Ipfe caput nitidum cinctus rutilante corona,
Lætáque frondentis geftans umbracula palma
Æternum perages immortales hymenæos ;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Fefta Sionæo bacchantur & Orgia thyrfo.

205

210

215

Jan.

Jan. 23, 1646.

AD JOANNEM ROUSIUM, OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM.

De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

GE

Strophe I.

EMELLE cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ,

Munditiéque nitens non operosâ,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii poetæ ;

Dum vagus Aufonias nunc per umbras,
Nunc Britannica per vireta lufit
Infons populi, barbitóque devius

Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio
Longinquum intonuit melos

Vicinis, & humum vix tetigit pede;

Antiftrophe.

Quis te, parve liber, quis te fratribus

Subduxit reliquis dolo?

Cum tu miffus ab urbe,

Docto jugiter obfecrante amico,

Illuftre tendebas iter

Thamefis ad incunabula

Cœrulei patris,

5

10

15

Fontes

U 4

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyafufque facer

Orbi notus per immenfos

Temporum lapfus redeunte cœlo,

Celeberque futurus in ævum;

Strophe 2.

Modò quis deus, aut editus deo
Priftinam gentis miferatus indolem
(Si fatis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia fanctus,
Et relegatas fine fede Mufas

Jam penè totis finibus Angligenûm;

Immundafque volucres

Unguibus imminentes

Figat Apollineâ pharetrâ,

Phinéamque abigat peftem procul amne Pegaféo.

20

25

30

35

40

45

Strophe 3.

Nam te Roüfius fui

Strophe 3.

Optat peculî, numeróque jufto
Sibi pollicitum queritur abeffe,
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ:
Téque adytis etiam facris

Voluit reponi, quibus & ipfe præfidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quæftorque gazæ nobilioris,

Quàm cui præfuit Iön

Clarus Erechtheides

Opulenta dei per templa parentis

Fulvofque tripodas, donaque Delphica,

Iön Actæâ genitus Creüsâ.

Ergo tu vifere lucos

Antiftrophe.

Mufarum ibis amœnos,

Diamque Phœbi rurfus ibis in domum,

Oxoniâ quam valle colit

Delo pofthabitâ,

Bifidóque Parnaffi jugo:

Ibis honeftus,

Poftquam egregiam tu quoque fortem

Nactus abis, dextri prece follicitatus amici.
Illic legéris inter alta nomina

Authorum, Graiæ fimul & Latinæ

Antiqua gentis lumina, & verum decus.

50

55

60

65

༡༠

Epodos.