45

Luce potens eadem currit per figna rotarum. Surgit odoratis pariter formofus ab Indis Ethereum pecus albenti qui cogit Olympo Manè vocans, & ferus agens in pafcua cœli, Temporis & gemino difpertit regna colore. Fulget, obitque vices alterno Delia cornu, Cæruleumque ignem paribus complectitur ulnis. Nec variant elementa fidem, folitoque fragore Lurida perculfas jaculantur fulmina rupes. Nec per inane furit leviori murmure Corus, Stringit & armiferos æquali horrore Gelonos Trux Aquilo, fpiratque hyemem, nimbofque volutat. Utque folet, Siculi diverberat ima Pelori

50

60

Rex maris, & raucâ circumftrepit æquora conchâ
Oceani Tubicen, nec vaftâ mole minorem
Ægeona ferunt dorfo Balearica cete.
Sed neque Terra tibi fæcli vigor ille vetufti
Prifcus abeft, fervatque fuum Narciffus odorem,
Et puer ille fuum tenet & puer ille decorem
Phoebe tuufque & Cypri tuus, nec ditior olim
Terra datum fceleri celavit montibus aurum
Confcia, vel fub aquis gemmas. Sic denique in ævum
Ibit cunctarum feries juftiffima rerum,

Donec flamma orbem populabitur ultima, latè
Circumplexa polos, & vafti culmina cœli;
Ingentique rogo flagrabit machina mundi.

VOL. XII.

T

De

De Idea Platonica quemadmodum Ariftoteles

D

intellexit.

Icite facrorum præfides nemorum deæ,
Tuque O noveni perbeata numinis
Memoria mater, quæque in immenso procul
Antro recumbis otiofa Æternitas,
Monumenta fervans, & ratas leges Jovis,
Cœlique faftos atque ephemeridas Deûm,
Quis ille primus cujus ex imagine
Natura folers finxit humanum genus,
Æternus, incorruptus, æquævus polo,
Unufque & univerfus, exemplar Dei?
Haud ille Palladis gemellus innubæ
Interna proles infidet menti Jovis ;
Sed quamlibet natura fit communior,
Tamen feorsùs extat ad morem unius,
Et, mira, certo ftringitur fpatio loci;
Seu fempiternus ille fiderum comes
Cœli pererrat ordines decemplicis,
Citimúmve terris incolit lunæ globum:
Sive inter animas corpus adituras fedens
Obliviofas torpet ad Lethes aquas:
Sive in remotâ forte terrarum plaga
Incedit ingens hominis archetypus gigas,
Et diis tremendus erigit celfum caput
Atlante major portitore fiderum.
Non cui profundum cæcitas lumen dedit
Dirceus augur vidit hunc alto finu;

Non hunc filenti nocte Plëiones nepos

5

10

15

20

25

Vatum fagaci præpes oftendit choro;
Non hunc facerdos novit Affyrius, licet
Longos vetufti commemoret atavos Nini,
Prifcumque Belon, inclytumque Ofiridem.
Non ille trino gloriofus nomine

Ter magnus Hermes (ut fit arcani fciens)
Talem reliquit Ifidis cultoribus.

At tu perenne ruris Academi decus

(Hæc monftra fi tu primus induxti fcholis)
Jam jam poetas urbis exules tuæ
Revocabis, ipfe fabulator maximus,
Aut inftitutor ipse migrabis foras.

Ad Patrem.

NUNC mea Pierios cupiam per pectora fontes

Irriguas torquere vias, totumque per ora
Volvere laxatum gemino de vertice rivum ;
Ut tenues oblita fonos audacibus alis
Surgat in officium venerandi Mufa parentis.

Нос

utcunque tibi gratum pater optime carmen
Exiguum meditatur opus, nec novimus ipfi
Aptiùs à nobis quæ poffint munera donis
Refpondere tuis, quamvis nec maxima poffint
Refpondere tuis, nedum ut par gratia donis

Effe
queat, vacuis quæ redditur arida verbis.
Sed tamen hæc noftros oftendit pagina cenfus,
Et quod habemus opum chartâ numeravimus istâ,
Quæ mihi funt nullæ, nifi quas dedit aurea Clio,
Quas mihi femoto fomni peperere sub antro,
Et nemoris laureta facri Parnaffides umbræ.
T 2

30

35

5

20

25

Nec tu vatis opus divinum defpice carmen, Quo nihil æthereos ortus, & femina cœli, Nil magis humanam commendat origine mentem, Sancta Prometheæ retinens vestigia flammæ. Carmen amant fuperi, tremebundaque Tartara carmen Ima ciere valet, divofque ligare profundos, Et triplici duros Manes adamante coercet. Carmine fepofiti retegunt arcana futuri Phœbades, & tremulæ pallentes ora Sibyllæ; Carmina facrificus follennes pangit ad aras, Aurea feu fternit motantem cornua taurum; Scu cùm fata fagax fumantibus abdita fibris Confulit, & tepidis Parcam fcrutatur in extis. Nos etiam patrium tunc cum repetemus Olympum, 30 Æternæque moræ ftabunt immobilis ævi, Ibimus auratis per cœli templa coronis, Dulcia fuaviloquo fociantes carmina plectro, Aftra quibus, geminique poli convexa fonabunt. Spiritus & rapidos qui circinat igneus orbes, Nunc quoque fidereis intercinit ipfe choreis Immortale melos, & inenarrabile carmen ; Torrida dum rutilus compefcit fibila ferpens, Demiffoque ferox gladio manfuefcit Orion; Stellarum nec fentit onus Maurufius Atlas. Carmina regales epulas ornare folebant, Cum nondum luxus, vaftæque immenfa vorago Nota gulæ, & modico fpumabat cœna Lyæo. Tum de more fedens fefta ad convivia vates Æfculeâ intonfos redimitus ab arbore crines, Heroümque actus, imitandaque gesta canebat,

35

40

45

Et

50

Et chaos, & pofiti latè fundamina mundi,
Reptantefque deos, & alentes numina glandes,
Et nondum Ætneo quæfitum fulmen ab antro.
Denique quid vocis modulamen inane juvabit,
Verborum fenfufque vacans, numerique loquacis?
Sylveftres decet ifte choros, non Orphea cantus,
Qui tenuit fluvios & quercubus addidit aures
Carmine, non citharâ, fimulachraque functa canendo
Compulit in lacrymas; habet has à carmine laudes. 55
Nec tu perge precor facras contemnere Mufas,
Nec vanas inopefque puta, quarum ipfe peritus
Munere, mille fonos numeros componis ad aptos,
Millibus & vocem modulis variare canoram
Doctus, Arionii meritò fis nominis hæres.
Nunc tibi quid mirum, fi me genuiffe poëtam
Contigerit, charo fi tam propè fanguine juncti
Cognatas artes, ftudiumque affine fequamur?
Ipfe volens Phoebus fe difpertire duobus,
Altera dona mihi, dedit altera dona parenti,
Dividuumque Deum genitorque puerque tenemus.

Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camoenas,
Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas
Quà via lata patet, quà pronior area lucri,
Certaque condendi fulget fpes aurea nummi :
Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis
Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures.
Sed magis excultam cupiens ditefcere mentem.
Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis
Abductum Aoniæ jucunda per otia ripe
Phœbao lateri comitem finis ire beatum.

60

65

70

75

Officium