Hæc, & plura fimul, tum quæ mihi pocula Manfus,
Manfus Chalcidica non ultima gloria ripe an
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus & ipfe, k
Et circùm gemino calaverat argumento in T.
In medio rubri maris unda, & odoriferum ver,
Littora longa Arabum, & fudantes balfama filvæ,
Has inter Phoenix divina avis, unica terris
Caruleum fulgens diverficoloribus alis
Auroram vitreis furgentem refpicit undis.
Parte aliâ polus omnipatens, & magnus Olympus,
Quis puter: hic quoq; Amor,pictæq; in nube pharetræ,
Arma corufca faces, & fpicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectúfque ignobile vulgi
Hinc ferit, at circùm flammantia lumina torquens
Semper in erectum fpargit fua tela per orbes
Impiger, & pronos nunquam collimat ad ictus,
Hinc mentes ardere facræ, formæque deorum.

Tu quoq; in his, nec me fallit sges lubrica,Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctaque fimplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethao fas quafiviffe fub orco,

Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà :
Ite procul lacrymæ, purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit arcum;
Heroúmque animas, inter, divófque perennes,
Ethereos haurit latices & gaudia potat
Ore Sacro. Quin tu coeli poft jura recepta
Dexter ades, placidúfque fave quicunque vocaris,
Seu tu nofter eris Damon, five æquior audis ::.
Diodotus, quo te divino nomine cuncti ora
Coelicolæ nôrint, fylvifque vocabere Damon.
Quòd tibi purpureus pudor, & fine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei fervantur honores;

Ipfe caput nitidum cinctus rutilante coronâ,
Lætáque frondentis geftans umbracula palmæ
Eternùm perages immortales hymenaos;
Cantus ubi, choreifque furit lyra mista beatis,
Fefta Sionao bacchantur & Orgia Thyrfo..

Jan. 23. 1646.

Ad Joannem Roufium Oxonienfis Academiæ Bibliothecarium.

De libro Poematum amiffo, quem ille fibi denuo mitti poftulabat, ut cum aliis noftris in Bibliotheca publica reponeret, Ode.

Strophe 1.

Emelle cultu fimplici gaudens liber,
Fronde licet geminâ

G

Munditiéque nitens non operosa,

Quam manus attulit

Juvenilis olim,

Sedula tamen haud nimii Poëtæ ;

Dum vagus Aufonias nunc per umbras

Nunc Britannica per vireta lufit

Infons populi, barbitoque deviùs

Indulfit patrio, mox itidem pectine Daunio

Longinquum intonuit melos

Vicinis, & humum vix tetigit pede ;

Antiftrophe.

Quis te parve liber, quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo?`*
Gum tu miffus ab urbe,

Do&to jugiter obfecrante amice,
Illuftre tendebas iter

Thamefis ad incunabula
Cærulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyafufque facer
Orbi notus per immenfos
Temporum lapfus redeunte cœlo,
Celeberque futurus in ævum.

Strophe 2.

Modò quis deus, aut editus deo
Priftinam gentis miseratus indolem
(Si fatis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almaque revocet ftudia fanctus,
Et relegatas fine fede Mufas
Jam penè totis finibus Angligenům;
Immundafque volucres

Unguibus imminentes

Figat Apollineâ pharetrâ,

Phineámque abigat peftem procul amne Pegaséo.

(

Antiftrophe.

Quin tu, libelle, nuntii licet malâ

Fide, vel ofcitantiâ

gemel erraveris agmine fratrum,

Seu quis te teneat fpecus,

Seu qua te latebra, forfan unde vili

Callo teréris inftitoris infulfi,

Latare felix, ex iterum tibi

Spes nova fulget poffe profundam
Fugere Lethen, vehique Superam
In Jovis aulam remige pennâ;

Strophe 3.

Nam te Roüfius fui

Optat peculi, numeróque jufto
Sibi pollicitum queritur abeffe,
Rogatque venias ille cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ:
Téque adytis etiam facris

Voluit reponi, quibus & ipfe præfidet
Æternorum operum cuftos fidelis,
Quæftorque gazæ nobilioris,
Quàm cui præfuit Iön
Clarus Erechtheides

Opulenta dei per templa parentis

Fulvofque tripodas, donaque Delphica,
Ion Actæâ genitus Creusâ,

Antiftrophe.

Ergo tu vifere lucos

Mufarum ibis amonos,

Diamque Phoebi rurfus ibis in domum

Oxoniâ quam valle colit

Delo pofthabitâ,

Bifidóque Parnaffi jugo:

Ibis honeftus,

Poftquam egregiam tu quoque fortem
Nactus abis, dextri prece follicitatus amici.

Illic legéris inter alta nomina

Authorum, Graiæ fimul & Latina

Antiqua gentis lumina, & verum decus.

Epodos.

Vos tandem haud vacui mei labores,
Quicquid hoc fterile fudit ingenium,
Jam ferò placidam fperare jubeo

Perfunctam invidiâ requiem, fedefque beatas
Quas bonus Hermes

Et tutela dabit folers Roüfi,

[longè

Quo neque lingua procax vulgi penetrabit,ˇatque

Turba legentum prava faceffet ;

At ultimi nepotes,

Et cordatior atas

Judicia rebus æquiora forfitan
Adhibebit integro finu.

Tum livore fepulto,

Si quid meremur fana pofteritas fciet
Roufio favente.

Ode tribus conftat Strophis, totidemque Antiftrophis unâ demum Epodo claufis, quas, tametfi omnes nec verfuum numero, nec certis ubique colis exactè refpondeant, ita tamen fecuimus, commodè legendi potius, quàm ad antiquos concinendi modos rationem fpectantes. Alioquin hoc, genus rectiùs fortaffe dici monoftrophicum debueMetra partim funt ? xion, partim ɖodeAuμiva. Phaleucia quæ funt, Spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in fecundo loco Catullus ad libitum fecit.

rat.