Joannes Baptifa Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum literarum ftudio, nec non ¿ bellica virtute apud Italos clarus in priquis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, m illo poëmate cui titulus Gerufalemme conquiftata, lib. zo.
Fra cavalier magnanimi, è cortefi Rifplende il Manfo
Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevo lentia profecutus eft, multaque ei detulit huma nitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.
Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phoebi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus Poft galli cineres, & Mecanatis Hetrufci. Chonore, Tu quoque fi noftræ tantùm valet aura Camœna, Victrices hederas inter, laurofque fedebis. Te pridem magno felix concordia Taffo Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non infcia Mufa Marinum Tradidit, ille tuum dicì fe gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divům prolixus amores;
Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara' fefellit amici, Vidimus arridentem operofo ex ære poetam. Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, & nec pia ceffant Officia in tumulo: cupis integros rapere Orco, Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges: Amborum genus, & variâ fub forte peractam Defcribis vitam, morefque, & dona Minerva; Emulus illius Mycalen qui natus ad altam Rettulit Æolii vitam facundus Homeri. Ergo ego te Cliûs & magni nomine Phœbi Manfe pater, jubeo longum falvere per ævum Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam, Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arcto Imprudens Italas aufa eft volitare per urbes. Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos Credimus obfcuras no&tis fenfiffe per umbras, Quà Thamefis latè puris argenteus urnis Oceani glaucos perfundit gurgite crines. Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phœbo, Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione Brumalem patitur longâ fub no&e Boöten. Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phoebo Flaventes fpicas, & lutea mala caniftris, Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetuftas) Mifimus, & le&tas Druidum de gente choreas. (Gens Druides antiqua facris operata deorum Heroum laudes imitandaque gefta canebant) Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu Delo in herbosâ Graia de more puellæ Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicoma Hecaërge Nuda Caledonio variatas pectora fuco. Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens, Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini,
Tu quoque in ora frequens venies plaufumque vi[rorum, Et parili carpes iter immortale volatu.
Dicetur tum fponte tuos habitâffe penates Cynthius, & famulas veniffe ad limina Mufas: At non fponte domum tamen idem, & regis adivit Rura Pheretiadaæ cœlo fugitivus Apollo; Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes; Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos, Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum,,. Irriguos inter faltus frondofaque tecta Peneium prope rivum: ibi fæpe fub ilice nigrâ Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa, fuo, barathro nec fixa fub imo- Saxa ftetere, loco, mutat Trachinia rupes, Nec fentit folitas, immania pondera, fylvas, Emotaque fuis, properant de collibus orni, Mulcenturque novo maculofi carmine lynees. Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oporter Nafcentem, & miti luftrârit lumine Phoebus, Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ory Diis fuperis, poterit magno faviffe poëta. Hinc longeva tibi lento fub flore fenectus Vernat, & Efonios lucratur vivida fufos, Nondum deciduos fervans tibi frontis honores, Ingeniumque vigens, & adultum mentis acumen. O mihi fi mea fots talem concedat amicum Phœbæos decorâffe viros qui tam bene nôrit, Si quando indigenas revocabo in carmina reges, A rturumque etiam fub terris bella moventem ;,
Aut dicam invictæ fociali fœdere menfæ, Magnanimos Heroas, & (O modo fpiritus adfit) Frangam Saxonicas Britonum fub Marte phalanges. Tandem ubi non tacitæ permenfus tempora vitæ, « Annorumque fatur cineri fua jura relinquam, Ille mihi lecto madidis aftaret ocellis, Aftanti fat erit fi dicam, fim tibi cura; Ille meos artus liventi morte folutos Curaret parvâ componi molliter urna. Forfitan & noftros ducat de marmore vultus, Nectens aut Paphiâ myrti aut Parnaffide lauri Fronde comas, at ego fecurâ pace quiefcam. Tum quoque, fi qua fides, fi præmia certa bonorum, Ipfe ego calicolûm femotus in athera divûm, Quò labor & mens pura vehunt, atque ignea virtus Secreti hæc aliquâ mundi de parte videbo (Quantum fata finunt) & totâ mente ferenùm Ridens purpureo fuffundar lumine vultus, Et fimul æthereo plaudam mihi lætus Olympo.
Thyrfis Damon ejufdem vicinia Paftores, eadem ftudia fequuti à pueritia amici erant, ut qui plurimum. Thyrfis animi caufa profectus peregrè de obitu Damonis nuncium accepit. Domum poftea reverfus, rem ita effe comperiens, fe, fuamque folitudinem hoc carmine deplorat. Da monis autem fub perfona hic intelligitur Carolus Deodatus ex urbe Hetruria Luca Paterno genere oriundus, catera Anglus; ingenio, doctrinâ, clariffimifque cateris virtutibus, dum viveret, juvenis egregius.
Imerides nympha (nam vos & Daphnin & Hylan,
t plorata diu meminiftis fata Bionis) Dicit celicum Thamelina per oppida carmen: Quaifer effudit voces, quæ murmura Thyrfis, Etibus affiduis exercuit antra querelis,
Fluminaque,fontefque vagos, nemorumque receffus. um fibi præreptum queritur Damona, neque altam
« PreviousContinue » |