Page images
PDF
EPUB

Protinus extinctis_ex illo tempore flammis,
Cincta rigent multo pectora nostra gelu.
Unde suis frigus metuit puer ipse Sagittis,
Et Diomedeam vim timet ipfa Venus.

C

In proditionem Bombardicam.

UM fimul in regem nuper satrapasque Britannos
Aufus es infandum perfide Fauxe nefas,

Fallor? an & mitis voluisti ex parte videri,
Et pensare malâ cum pietate scelus?
Scilicet hos alti missurus ad atria cœli,
Sluphureo curru flammivolisque rotis.
Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis
Liquit lördanios turbine raptus agros.

S

In eandem.

Iccine tentâsti cœlo donâsse Jacobum

Quæ septemgemino Bellua monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce precor donis infidiosa tuis.

7

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Astra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fœdos in cælum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos.
Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte
Crede mihi cæli vix bene scandet iter,

'1

P

In eandem. :

Urgatorem animæ derisit lacobus ignem,

Et fine quo superûm non adeunda domus.
Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale corona,
Movit & horrificum cornua dena minax.
Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium spretâ relligione dabis.

Et si stelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas triste patebit iter.
quàm funesto cecinifti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura suis!
Nam prope Tartareo fublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

Q

In eandem.

Uem modo Roma fuis devoverat impia diris, Et Styge damnarât Tænarioque finu, Hunc vice mutatâ jam tollere geftit ad aftra, Et cupit ad fuperos evehere usque Deos.

[ocr errors]
[merged small][ocr errors]

Apetionidem laudavit cæca vetuftas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem;
At mihi major erit, qui lurida creditur arma
Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

Ad Leonoram Roma casentem.

A Ngelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus. Quid mirum, Leonora, tibi fi gloria major? Nam tua præfentem vox sonat ipfa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli Per tua secretò guttura ferpit agens; Serpit agens, facilifque docet mortalia corda Senfim immortali affuefcere poffe fono. Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fusus, In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

Ad eandem.

A
Ah miser ille tuo quantò felicius avo
Perditus & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiflet voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ,
Quamvis Dircao torsisset lumina Pentheo
Sævior, aut totus desipuisset iners,
Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ ;
Et poteras agro spirans fub corde quietem
Flexanimo cantu restituisse fibi.

Ltera Torquatum cepit Leonora Poëtam,
Cujus ab infano ceffit amore furens.

Ad eandem.

A

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,

CClaraque Parthenopes fana Achelõiados,

1

Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ
Corpora Chalcidico facra dedisse rogo?
Illa quidem vivitque, & amœnâ Tibridis unda
Mutavit rauci murmura Paufilipi.
Illic Romulidum studiis ornata secundís,

Atque homines cantu detinet atque Deos.

R

Apologus de Rustico & Hero.

Ufticus ex Malo sapidiffima poma quotannis
Legit, & urbano lecta dedit Domino:

Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas,
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,
Mota folo afsueto, protenus aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, spe lusus inani,
Damnavit celeres in sua damna manus.
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!
Possem Ego avaritiam frænare, gulamque voracemi.
Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens,

Elegiarum Finis.

SYLVARUM LIBE R.

Anno Ætatis 16

In Obitum Procancellarii medici.

P

Arêre fati discite legibus, Manusque Parcæ jam date supplices,

Qui pendulum telluris orbem läpeti colitis nepotes. Vos fi relicto mors vaga Ta

naro

Semel vocârit flebilis, heu mo

Tentantur incassum dolique;

Per tenebras Stygis ire certum eft.
Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules
Nessi venenatus cruore

Amathia jacuiffet Oetâ.
Nec fraude turpi Palladis invida
Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut
Quem larva Pelidis peremit

Ense Locro, Jove lacrymante.
Si triste fatum verba Hecatčia
Fugare poffint, Telegoni parens
Vixiffet infamis, potentique
Ægiali foror ufa virga.

[ra

« PreviousContinue »