Scilicet haud mirum tam dulcia carmina per te Numine composito tres peperiffe Deos. Nunc quoque Thressa tibi cælato barbitos auro Infonat argutâ molliter icta manu; Auditurque chelys suspensa tapetia circum, Virgincos tremulâ quæ regat arte pedes. Illa tuas faltem teneant spectacula Mufas, Et revocent, quantum crapula pellit iners. Crede mihi dum pfallit ebur, comitataque plectrum Implet odoratos festa chorea tholos, Percipies tacitum per pectora ferpere Phœbum, Quale repentinus permeat offa calor, Perque puellares oculos digitumque fonantem Irruet in totos lapsa Thalia sinus.
Namque Elegia levis multorum cura deorum eft, Et vocat ad numeros quemlibet illa fuos; Liber adeft elegis, Eratoque, Ceresque, Venusque, Et cum purpureâ matre tenellus Amor. Talibus indè licent convivia larga poetis, Sæpius & veteri commaduifle mero. Af qui bella refert, & adulto fub Jove cœlum, Heroasque pios, semideosque duces, Et nunc fancta canit superum confulta deorum, Nunc latrata fero regna profunda cane, lle quidem parcè Samii pro more magiftri Vivat, & innocuos præbeat herba cibos; Stet prope fagineo pellucida lympha catillo, Sobriaque è puro pocula fonte bibat. Additur huic scelerisque vacans, & cafta juventus, Et rigidi mores, & fine labe manus. Qualis vefte nitens facra, & lustralibus undis Surgis ad infenfos augur iture Deos. Hoc ritu vixifle ferunt poft rapta fagacem Lumina Tizesian, Ogygiumque Linon,
Et lare devoto profugum Calchanta, fenemque Orpheon edomitis sola per antra feris; Sic dapis exiguus, fic rivi potor Homerus Dulichium vexit per freta longa virum, Et per monftrificam Perseiæ Phœbados aulam, Et vada fæmineis infidiosa sonis, Perque tuas rex ime domos, ubi fanguine nigro Dicitur umbrarum detinuisse greges. Diis etenim facer est vates, divûmque facerdos, Spirat & occultum pectus, & ora Jovem. At tu siquid agam, scitabere (fi modo faltem Effe putas tanti nofcere siquid agam) Paciferum canimus cælefti semine regem, Fauftaque facratis fæcula pada libris, Vagitumque Dei, & ftabulantem paupere tecto Qui suprema fuo cum patre regna colit. Stelliparumq; polum, modulantesque æthere turmas, Et subito elifos ad fua fana Deos. Dona quidem dedimus Christi natalibus illa, Illa fub auroram lux mihi prima tulit. - Te quoque preffa manent patriis meditata cicutis, Tu mihi, cui recitem, judicis inftar eris.:
Elegia septima, Anno Ætatis undevigefimo.
Nondum blanda tuas leges Amathusia norâm,
Et Paphio vacuum pectus ab igne fuit.
Sæpe cupidineas, puerilia tela, sagittas, Atque tuum sprevi maxime, numen, Amor. Tu puer imbelles dixi transfige columbas, Conveniunt tenero mollia bella duci, Aut de passeribus timidos age, parve, triumphos, Hæc funt militiæ digna trophaa tur.
In genus humanum quid inania dirigis arma? Non valet in fortes ista pharetra viros. Non tulit hoc Cyprius, (neque enim Deus ullus ad Promptior) & duplici jam ferus igne calet. [iras Ver erat, & fummæ radians per culmina villæ Attulerat primam lux tibi Maie diem:
At mihi adhuc refugam quærebant lumina noctem, Nec matutinum sustinuere jubar. Aftat Amor lecto, pictis Amor impiger alis, Prodidit aftantem mota pharetra Deum: Prodidit & facies, & dulce minantis ocelli, Et quicquid puero dignum & Amore fuit. Talis in æterno juvenis Sigeius Olympo * Mifcet amatori pocula plena Jovi; Aut qui formofas pellexit ad ofcula nymphas Thiodamantaus Naiade raptus Hylas; Addideratque iras, fed & has decuiffe putares, Addideratque truces, nec fine felle, minas, Et, miser exemplo sapuisses tutiùs, inquit, Nunc mea quid poffit dextera teftis eris. Inter & expertos vires numerabere noftras, Et faciam vero per tua damna fidem. Ipse ego, si nefcis, strato Pythone fuperbum Edomui Phœbum, ceffit & ille mihi; Et quoties meminit Peneidos, ipse fatetur Certiùs & gravius tela nocere mea. Me nequit adductum curvare peritius arcum, Qui poft terga solet vincere Parthus eques. Cydoniusque mihi cedit venator, & ille Infcius uxori qui necis author erat. Eft etiam nobis ingens quoque victus Orion, Herculeæque manus, Herculeusque comes. Jupiter ipfe licet fua fulmina torqueat in me Harebunt lateri spicula nostra Jovis.
Cætera quæ dubitas melius mea tela docebunt, Et tua non leviter corda petenda mihi. Nec te stulte tuæ poterunt defendere Mufæ, Nec tibi Phœbæus porriget anguis opem. Dixit, & aurato quatiens mucrone sagittam, Evolat in tepidos Cypridos ille finus. At mihi risuro tonuit ferus ore minaci,
Et mihi de puero non metus ullus erat. Et modò quà nostri spatiantur in urbe Quirites, Et modo villarum proxima rura placent. Turba frequens, faciéque simillima turba dearum Splendida per medias itque reditque vias. Auctaque luce dies gemino fulgore corufcat, Fallor? an & radios hinc quoque Phœbus habet, Hæc ego non fugi spectacula grata severus, Impetus & quo me fert juvenilis, agor. Lumina luminibus malè providus obvia misi, Neve oculos potui continuiffe meos. Unam fortè aliis fupereminuisse notabam, Principium noftri lux erat illa mali. Sic Venus optaret mortalibus ipfa videri, Sic regina Deûm confpicienda fuit. Hanc memor objecit nobis malus ille Cupido, Solus & hos nobis texuit antè dolos. Nec procul ipse vafer latuit, multæque sagitta, Et facis à tergo grande pependit onus. Nec mora, nunc ciliis hæfit, nunc virginis ori, Insilit hinc labiis, insidet inde genis: Et quascunque agilis partes jaculator oberrat, Hei mihi, mille locis pectus inerme ferit. Protinus infoliti fubierunt corda furores, Uror amans intus, flammaque totus eram. Interea mifero quæ jam mihi fola placebat, Ablata est oculis non reditura meis.
Aft ego progredior tacitè querebundus, & excors, Et dubius volui fæpe referre pedem.
Findor, & hæcremanet, sequitur pars altera votum, Raptaque tam fubitò gaudia flere juvat. Sic dolet amiffum proles Junonia cælum, Inter Lemniacos præcipitata focos. Talis & abreptum solem refpexit, ad Orcum Vectus ab attonitis Amphiaraus equis. Quid faciam infelix, & luctu victus amores Nec licet inceptos ponere, neve fequi. O utinam spectare semel mihi detur amatos Vultus, & coram triftia verba loqui ; Ferfitan & duro non eft adamante creata, Fortè nec ad noftras furdeat illa preces. Crede mihi nullus fic infeliciter arfit,
Ponar in exemplo primus & unus ego. Parce precor teneri cum fis Deus ales amoris, Pugnent officio nec tua facta tuo. Jam tuus O certè est mihi formidabilis arcus, Nate deâ, jaculis nec minus igne potens: Et tua fumabunt noftris altaria donis,
Solus & in fuperis tu mihi fummus eris. Deme meos tandem, verùm nec deme furores Nefcio cur, mifer est suaviter omnis amans: Tu modò da facilis, posthæc mea fiqua futura est, Cuspis amaturos figat ut una duos.
AC ego mente olim lævâ, studioque supins Nequitiæ posui vana trophaa mex. Scilicet abreptum fic me malus impulit error, Indocilisque ætas parva magistra fuit. Donec Socraticos umbrofa Academia rivos buit, admiffum dedocuitque jagum.
« PreviousContinue » |