Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,
Quàm malè Phœbicolis convenit ille locus!
Nec duri libet usque minas perferre magiftri,
Cæteraque ingenio non fubeunda meo,
Si fit hoc exilium patrios adiisse penates,
Et vacuum curis otia grata sequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
• Latus & exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tulisset
• Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Ionio quiequam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hîc placidis dare libera Musis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc fessum sinuosi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula scena fuos.
Seu catus auditur senior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut positâ casside miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro.
Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique Patris;
Sæpe novos illic virgo mirata calores,
Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat.
Sive cruentatum furiosa Tragœdia fceptrum
Quaffat, & effufis crinibus ora rotat.
Et dolet, & fpecto, juvat & spectasse dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit
Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,
Seu maret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit incestos aula Creontis avos.
Sed neque fub tecto semper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas spirantia fydera flammas.
Virgineos videas præteriisse choros.
Ah quoties dignæ stupui miracula formæ
Quæ poffet senium vel reparare Jovis!
Ah quoties vidi superantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus!
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via!
Et decus eximium frontis, tremulosque capillos,
Aurea quæ fallax retia tendit Amor!
Pellacesque genas, ad quas hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatæ toties Heroides olim,
Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmenia turritâ fronte puellæ,
Et quor Susa colunt, Memnoniamque Ninon.
Vos etiam Danax fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Hiace, Romulexque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra stolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera fat tibi fit fæmina posie sequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,
Tu nimiùm felix intra tua mœnia claudis
Quicquid formosi pendulus orbis habet..
Non tibi tot cælo scintillant aftra fereno
Endymionex turba miniftra dex,
Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis venisse invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus;
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, & roseam pofthabitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Menia quàm fubitò linquere faufta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.
Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Schola.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.
Elegia fecunda, Anno Ætat. 17.
In obitum Præconis Academici Cuntabrigienfis.
TE, qui confpicuus baculo fulgente folebas
Palladium toties ore ciere gregem, Ultima præconum præconem te quoque fæva Mors rapit, officio nec favet ipsa suo. Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis, Sub quibus accipimus delituisse Jovem, O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo, Dignus in Afonios vivere posse dies, Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis Arte Coronides, fæpe rogante deâ. Tu si juffus eras acies accire togatas, Et celer à Phœbo nuntius ire tuo. Talis in Iliaca stabat Cyllenius aulâ Alipes, æthereâ missus ab arce Patris. Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atrida jusia severa ducis.
Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni
Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ !
Turba quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia triftes,
Personet & totis nania mæsta scholis.
Elegia tertia, Anno Ætatis 17.
In obitum Prafulis Wintonienfis.
Oeftus eram, & tacitus nullo comitante sede-
Hærebantque animo tristia plura meo :
Protinus en fubiit funestæ cladis imago
Fecit in Angliaco quam Libitina solo;
Dum procerum ingressa est splendentes marmore tur-
Dira fepulchrali mors metuenda face;
Pulfavitque auro gravidos & jaspide muros,
Nec metuit fatrapum sternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis.
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amiffos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi dignissime Præful,
Wintoniæque olim gloria magna tux;
Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva secunda Jovi.
Nonne fatis quod sylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,
Et crocus, & pulchræ Cypridi sacra rosa,
Nec finis ut femper fluvio contermina quercus
Miretur lapfus prætereuntis aqua?
Et tibi fuccumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia sylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanta tibi cum fit conceffa potestas;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuisse sagittas,
Semideamque animam sede fugâsse suâ ?
Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo,
Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum
Phœbus ab eoo littore mensus iter.
Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili,
Condiderant oculos noxque soporque meos.
Cum mihi vifus eram lato spatiarier agro,
Heu nequit ingenium visa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,
. Ut matutino cum juga fole rubent.
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Vestitu nituit multicolore folum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hesperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rosis.
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur esse domus.
Ipse racemiferis dum densas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi fubitò præful Wintonius astat,
Sydereum nitido fulfit in ore jubar;
|