Jónov. "xadedra's (sic perspicue codex) hic est maritus. Etymol. 7. μολπαίαν ἀοιδαν] Codex, teste Brunckio, habet μολπαίαν. 8. μεθηρμόσαο.] mutasti. Aor. 1. Μ. μεθηρμοσάμην, μεθηρμόσα- SIMONIDIS-I.] Extat haec Epigraphe apud Thucydidem, [Hist. 322. lib. vi. cap. 59.] qui nobis narrat Hippiam, maximum scil. natu Pisistratidarum, Aeantidae, Hippocli Lampsacenorum tyranni filio, Archedicen suam filiam, quod Lampsacenos apud regem Darium auctoritate multùm pollere sciret, nuptum dedisse: ac Archedices monumentum Lampsaci exstitisse, cum hâc inscriptione. Ordo est: ἥδε κόνις κέκευθε Αρχεδίκην [τὴν θυγατέρα] Ιππίου ἀνδρὸς αριστεύσαντος τῶν ἐφ ̓ ἑαυτοῦ ἐν Ἑλλάδι, [τῶν ἐφ ̓ ἑαυτοῦ, Angl. his contemporaries,] te ovoa et quamquam illa esset patris, &c. αὐτοὺς μέγα—δύνασθαι. Thucyd. P. 3.Tvgάvvar,] qui reges erant " Sigei scilicet: non enim potiti sunt rerum Athenis Hippiae liberi. Sed Hegesistratus, Hippiae filius, fuit tyrannus Sigei, ut docet Herodotus lib. v. Palmerius Exercitation. p. 53. HUDSON. "[in var. lect. Thucyd.] Hegesistratus Pisistrati filius nothus erat, Hippiae frater. Herod. v. 94. Quod idem observat Hudsonus in notis. P. 4. non vour] i. e. xata vovv. Caeterùm hoc epigramma Simonidi adscribit Aristot. Rhet. lib. i. c. 9. "Vol. iv. p. 105. Bipont. II, 1. Пçağıréλns-] Extat hoc Epigr. apud Athenaeum p. 591. L. xiii. c. 6. fin. ubi v. 3. piλtga dè faλlo, quod alteri lectioni praeferendum mihi non videtur. Hos versus ait à Praxitele basi Cupidinis insculptos fuisse, quod ita à nemine acceptum iri puto, ut Praxiteles elegorum auctor sit censendus. Illius tamen potiùs fuerint quam Simonidis, cujus aetas cum Phrynes aetate non congruit. BRUNCK. De hoc Praxitelis Amore, quem inter praestantissima sua opera ipse censebat artifiex, vide Pausan. i. 20. p. 46.-Ver. 1. Argutum hoc Praxiteles Amorem, cujus telis flagrabat, repraesentavit ita, ut ejus speciem ad exemplum, suo animo impressum, adumbraret. Hanc sententiam expressit Julian. "Aegypt. Br. Ana. T. ii. p. 496." Ep. xii. Αὐτὸν γὰρ τὸν Ερωτα τὸν ἔνδοθι κευθόμενόν με χαλκώδας, Φρύνῃ δῶκε γέρας φιλίης. Phryne ipsi vicissim pro Amore amorem rependit.-Ipse deus loquitur.-Amor desiderio et cupidine implet pectora intuentium. drevicóuevos. Qui rectis oculis aliquid intuen 322. tur, drevitev dicuntur. JACOBS. Hoc epigramma sic vertit Hugo Grotius: Quam benè Praxiteles finxit, quem sensit, Amorem! Meque mei pretium Phrynae dedit: indè sagittis SIMMIAE-1. Hou—] Sensim, éçлúças, repas, &c. Alloquitur scil. poëta hederam. Elegantissimum epigramma, "et potiùs (ut "observavit Vincentius Obsopoeus) ad lyram canendum, quàm ver"tendum; propterea quòd ei verso idem accidit, quod aulaeis et "tapetibus, qui si vertuntur, fiunt deformiores: est enim summus et "inimitabilis lepor in eo." 66 3. —ἥ τε φιλοῤῥως ἄμπελος,] ῥως, ωγός, ή, est fissura. Sed, secundum H. Stephanum, idem quoque significat quod gas, acinus: hinc piλogów, amans acinorum: "itidem (inquit Steph. Thes.) vitis "epithetum in epigr. de Soph." Sed veram significationem istius epitheti non explicavit. Forsan nihil aliud est quam acinis vel uvis abundans. [Atque vocem ita quoque intellexisse Jacobsium invenio. "Vitis," inquit, “pogów§, acinis plena. go de acino uvae usurpare 66 non dubitarunt veteres, quamquam invitis Grammaticis."] vypa πέριξ κλήματα χευαμένη, κ. τ. λ. humidos circa palmites fundens, gratiá doctrinae prudentis, quam ille mellitus coluit, unà cum Musis et Gratiis. εἵνεκεν εὐμαθίης πινυτόφρονος, [Angl. on account of the exquisite skill,] dicta videntur propter doctam et eximiam illam artem, quâ Sophocles in compositione fabularum suarum caeteros poëtas Tragicos superaverit. "vyoos, flexilis, vide supra ad p. 217. v. 55. p. 277. v. 17. etsi humidus huic loco satis aptum est adjectivum.εὐμαθία πινυτόφρων, ingenium cum doctrina et judicio.—Μουσῶν ἄμμιγα καὶ Χαρίτων. " Ingenium ab ipsis Musis et Gratiis confic "tum." REISKE, Anthol. Praef. p. 12. Hinc forsan. P. * 66 ** Vide Elegant Extracts in Verse, Lond. apud Rivingtons, &c. Vol. ii. p. 304. ubi hoc epigram. aliquis ita benè reddidit Anglicè, uti notavit T. YOUNG. Wind, gentle evergreen, to form a shade PLATONIS-I, 1. 'H 6obagov-]" Superbe." Constructio est: [Eyo] Λαῖς ἡ γελάσασα σοβαρόν καθ' Ελλάδος, ἡ ἔχουσα τὸν ἐσμὸν νέων ἐραστῶν ἐνὶ προθύροις, [ἀνέθηκα] τὸ κάτοπτρον τῇ Παφίῃ· ἐπεὶ τοίη [οἵη νῦν εἰμὶ] οὐκ ἐθέλω ὁρᾶσθαι· [τοίη] δὲ οἵη ἦν πάρος οὐ δύ vaμai [ópãoαi.] De Laïde vide Propriorum Nominum Lexica. "Imitatus est hoc Matt. Prior: Venus take my votive glass;" &c. T. YOUNG. III, 1. Navпyou τágos εiui] Hoc ita reddidit celeberrimus Sam. 323. Johnson: Naufragus híc jaceo; contra, jacet ecce colonus! Idem orcus terrae, sic, pelagoque subest. Elegans distichon, cui comparandus praeclarus apud Petronium locus p. 404. edit. Hadrian. Sed non sola mortalibus, &c. Jacobs. MNASALCAE-1. '48' yo d-] Parodia alius epigrammatis in Aja cis sepulchrum. T. YOUNG. En Epigramma, ad quod alludit vir doctissimus. Occurrit inter additamenta epigrammatum in edit. Wechelianâ, p. 6. et in Brunckii Analect. Tom. i. p. 178. ubi rectè adscribitur Aristoteli; auctoritate Porphyrii in Homerum Comment. Vide Eustath. in Hom. p. 285. edit. Rom. "Il. 8, 557. * Αδ ̓ ἐγὼ & τλάμων Αρετὰ παρὰ τῷδε κάθημαι Θυμὸν ἄχει μεγάλῳ βεβολημένα· ὡς παρ' Αχαιοῖς Argumentum scilicet sumitur à certamine inter Ajacem et Ulyssem de armis Achillis, in quo πολύτροπος Οδυσσεύς reportaverat praemium. Caeterum ἡ Απάτα κέκριται κρέσσον, et ἡ Τέρψις κέκριται xpɛłóбov, dicuntur eodem modo quo apud Virgilium: Triste lupus stabulis. Ecl. iii. 80. et Varium et mutabile semper Femina. Aen. iv. 569. "Fingitur Virtus lugentis habitu Voluptati adsidere et conqueri, quod Téowes sibi anteponatur. JACOBS.-xepaμtva, aor. 1. med. hic, et praesertim infra in Leonidae Tarent. III, 2. sensum passivum exhibere videtur. Exemplum ceu rarum hujusmodi in eadem voce meminit Kuster. De Verb. Med. S. iii. fin. scil. Exɛipato, in Frag. Anon. apud Plutarch. T. ii. p. 1098. T. x. 516. Adv. Epicur. Reiske. Ημετέραις βουλαῖς Σπάρτα μὲν ἐκείρατο δόξαν. At saepius ita comparet in Plutarch. Vide Ind. Gr. Reiske. Adjicere licet oyouévn, aor. 2. med. sensu pass. supra p. 299. v. 28. et alibi. Vide supra ad p. 227. v. 29. Item Hom. Il. λ, 233. 237. μόλιβος ὡς, ἐτράπετ' αἰχμή. Ρ. ANYTES -1. Mávns ouτos-] In servi tumulum. Nomen Mávne servis proprium. JACOBS. Hoc ita reddidit celeberrimus Sam. John Qui jacet hic, servus vixit; nunc, lumine cassus, Dario 324. LEONIDAE TARENT.—I, 1. Mỳ đú y-] Loquitur Pan vel Mercu rius. ἐπ' οἰονόμοιο in illo loco ubi pascunt oves,—ἰλύος χαραδραίης, luti ex torrente,-equov, subaudi dwp. BRODAEUS. Mihi arridebat hoc epigr. ob benevolentiam et imagines pulchras. T. YOUNG. "Viatores hac inscriptione a turbida tepidaque aqua ad fontem limpidum frigidumque mittuntur. Jacobs. τοῦτο θερμόν [ὕδωρ] περίπλεον, plenissimam, ιλύος χαραδραίης. Ρ. 11, 1. Ιξαλος-] Οrdo est: Ιξαλος εὐπώγων πόσις αἰγὸς-Salaz barbatus maritus caprae- Secundum Brunckium ad Simmiae Rhodii I. işaλos aïş est Ibex, seu caper montanus, Gallis Bouquetin, Angl. a wild goat, masc. generis. Cui interpretationi hic locus favere non videtur. Malo vulgarem: Angl. The wanton well-bearded husband of the she-goat. 3. -zeige,] Sic Ovidius: [Fast. Lib. i. 357.], Rode, caper, vitem: tamen hinc, cum stabis ad aram, In tua quod fundi cornua possit, erit. ΙΙΙ, 1. Ολκάδα] Sic construe: πῦρ ανέφλεξε με ολκάδα, μετρή βασαν τόσην ἅλα, [ἀνέφλ. με] ἐν χθονὶ τῇ κειραμένῃ πεύκας εἰς ἐμὲ, ἣν πέλαγος διέσωσεν ἐπ' γόνος· ἀλλὰ εὗρον τὴν [χθονα scil.] γεινα μένην ἐμὲ ἀπιστοτέρην θαλάσσης. Quae sic vertit H. Grotius: Mensa diu pelagus pereo face navis, in illá, THEOCRITI-1. A detλace tv-] Ah miser tu Thyrsi! quid prodest, si conlabefacias lacrymis geminos oculos lugendo? [diyλnvovs åñas, geminas pupillas habentes oculos. Aemyl. Porti Lex. Dor. ubi vide plura.] Plorat nimirum Thyrsis capellam suam à lupo abreptam. 3. Oiyetαi-] Olyouai frequens verbum est de mortuis, HARLES. 4. Toaxus-] Angl. for the fierce wolf hath grasped it in his claws. αἱ δὲ κύνες κλαγγεῦντι· the dogs are barking. 6. Ootkov ovdě tépga-] nec os quidem neque cinis. Reiskii conjecturam Brunck, in textum recepit. HARLES. [Sc. dørlov.] Vulgaris lectio est dotéov ovdé— " quam reposui ex ed. Valck. P. Observet discipulus sequentes voces Doricas : τι pro σύ· καταταξεις pro κατατήξεις· & pro ἡ· κλαγγεῦντι, pro κλάζουσι· ἀνίκα pro ἡνίκα· τήνας pro ἐκείνης· οἰχομένας pro οἰχομένης. " κλαγγεῦντι, annon κλαγγέω, à κλάγγω ; Ρ. CALLIMACHI-II, 1. a Zúvroμos v devos,] Scriptum videtur hoc epigramma de quodam obscuro homine brevis staturae; cujus •pitaphium laudem quoque brevitatis affectat. Tumulus igitur ita 66 loqui fingitur: "Theris Aristaei filius Cres sub me jacet." Respondet 324 viator:-"Etiam hoc longum-in hominem scil. de quo scire nil mea "refert," Cui autem displicet haec explanatio, is meliorem inveniat, si poterit, inter nugas interpretum, quas videre liceat ad Callimachum ex recensione Ernesti, Vol. I. p. 286. Pro doλizov restituit Brunckius ex MS. dolexos, quod rectum putat, et ad oriyos referri. Noster T. Young illum mavult; cui facile assentior. Idem δευτέραις φροντίσι sic ad me scripsit: " Non puto σύντομος de brevi "staturâ dici posse: potiùs vult, sermonem ejus concisum fuisse; "potiúsque doλixov haec innuere videtur, nomen ejus solum laudi "sufficere: non quod negem alteram interpretationem veram esse 66 posse; hoc amici, illud inimici." Quod autem ad literulas a 6 attinet, "harum usum," inquit H. Stephanus, [post titulum suae edit. Anthologiae, Anno 1566.] "non excogitavi, sed potiùs amissum "revocavi. Has enim literulas in plurimis antiquissimis codicibus "Graecis, adhibitas iis locis qui dialogi formam haberent, inveni; "a interrogationem, 6 responsionem indicante." "ovvrouwrárn συντομωτάτη odos, Vol. I. p. 125. l. 8. p. 223. l. 12. h. op. P. 66 III, 1. Elлas, 'He-] Callimachi quidem epigramma in Ambraciotam Cleombrotum est: quem ait, cum ei nihil accidisset adversi, è muro se in mare abjecisse, lecto Platonis libro. CICERO, Tuscul. lib. i. c. 34. [Vide Vol. I. ad p. 252. n. 1.] Qui plura velit adeat Callimach. edit. Ernest. Vol. i. p. 293. et Davisium ad loc. cit. Ciceron. DIOSCORIDAE-1. Tav Itτávav-] Subauditur eis. Pitana urbs 325 erat Laconica, ad ripas Eurotae. Hoc epigramma exhibet egregium exemplum Spartanae fortitudinis. De hoc Thrasybulo, ejusque patre Tynnicho, nihil amplius apparet nisi eos fuisse Lacedaemonios. Caetera sunt facilia. Extat hoc epigr. apud Plutarchum, Vol. vi. p. 874. edit. Reiske. "Lacon. Apophth. P. TYMNAE-I, 1. Tov пagabávτa-] In Plutarchi Lacaenarum apophthegmasin hoc unum epigr. tanquam duo exhibetur, quorum alterum constat ex primo disticho, alterum ex duobus postremis. Putat Brunckius manifestum esse Plutarchum memoriâ lapsum, et tria illa disticha ad idem epigramma pertinere, idque uno disticho augeri debere; undè in Lectionibus et Emendationibus suis totum constituit, uti nos dedimus; nescio tamen quâ auctoritate. Spirant quidem omnia ferocem illam fortitudinem, quae in Lacaenis magis admiratione quam imitatione digna erat. Τον παραβάντα νόμους, cum leges violásset,-audivisset enim, ut narrat Plutarchus, mater Damatria, filium suum Damatrium, ad se reversum, timidum fuisse. 3. Onxrov] Angl. and having presented her sharp sword-having held her sword in a posture of offence. "Br. Ana. T. i. p. 505. P. 5. Egge nazov—] I pessum, mala proles, per tenebras, où dia μidos, &c. cujus odio affectus iratusque Eurotas ne cervis timidis quidem fluere dignetur Sic apud Homerum, Achilles, Agamemnonem igna |