non caperent imperiti, reponebant zó uo táv. Atqui illud uo elegan-pas ter παρέλκει. Verbum autem έπτόασεν usitatissimum in rebus hujusmodi. [Rectè etiam] scripsimus ue povas oddèv Er Izel. MSS. fere omnes exe, quod Aeolice dicitur pro ze. Sed & nullum locum hic habet. Quare nullus dubito, quin scripserit Sappho xe quod secundum morem atque consuetudinem Aeolum est, qui leni spiritu gaudent. Τοur. βροχέως, Aeolice pro βραχέως, ἐν βραχεί, cio. BRUNCK. Melius φωνάσας ὑπακούει καὶ γελάσας ἱμερόεν· nam relats in hoc loco nullâ nititur auctoritate; et multò pulchrior illa constructio. T. YOUNG, 9. καμμὲν γλῶσσα ἔαγε·] Tmesis est: κατέαγε μὲν γλῶσσα. Male et prorsus duérows legitur in quibusdam editionibus yooo dyn. In hoc aoristo media corripitur, quae in praeterito laye longa est. BRUNCK.-lingua mea debilitata est, avtiza dè héлτоv лuρ vлоδεδρόμακεν χρῶ, et statim subtilis ignis subiit cutem. δεδρόμακε, Aeol. pro δεδρόμηκε, quod formari videtur ab obsoleto verbo δρομέω, et hoc à δέδρομα, perf. med. a δρέμω, pro quo in usu τρέχω. 11. Οππάτεσσιν] Aeol. pro ὀμμάτεσσιν, quod poétice pro ὄμμασι. ὄρημι, pro δράω· ut in Odario praecedenti, κάλημι pro καλέω. -βομCεvoir d' dxoαí uo] Sic legendum, metro et sententiâ flagitante. Catullus: Sonitu suopte tinniunt aures. BRUNCK. 13. Καδδ'] i. e. κατὰ δέ. κατὰ disjungitur à χέεται, per 259. tmesin. 15. — τεθνάκην] Aeol. pro τεθνήκεναι, vel τεθνάναι, et ὀλίγω ἐπιδεῦσα pro ὀλίγου ἐπιδεύουσα, et quum parum absum quin moriar, paivoμai aлvovs, videor exanimis. "Vel a reová zo. TOLLIUS. P. 17. Αλλὰ πᾶν τολματὸν, ἐπεὶ πένητα—] Sed omne audendum, quoniam pauperem-desunt caetera. **Hoc exquisitissimum odarion Wolfius in suâ editione oneravit annotationum farragine tam immensâ, ut lectori fastidium pariat. "In his reliquiis," inquit Toupius, vir acutissimus, "quos magis "magisque corruperunt viri docti et indocti, nihil certi definiri po"test." Pulchra est hujus fragmenti imitatio Catulliana, ad Lesbiam, 49. Ille mi par esse deo videtur, &c. et Gallica celeberrimi Boilavii: Heureux! qui près de toi, &c. nec non Anglicana Ambrosii Philips: Blest as the immortal gods is he, &c. quas omnes, et plura quoque de Sappho, videre est in libro notissimo, The Spectator, No. 229. Vide etiam Longinum de Sublimita fragmentum, [Sect. x.] Ov Javuáteis, praesertim Pearcius Toupiusque, ibi an Jones, Poës. Asiat. Comm. p. 258. sqo 259. sepultus. Vide Xen. Hiero. conf. Spectator, No. 209. 531. Hoc autem fragmentum servavit Dionys. Halic. de Structurâ Orat. p 258. (252.) ed. J. Upton, s. 26. cujus paucula habet Athenaeus, p. 396. E. L. ix. c. 12. Vide Brunck. Lectt. ad Analect. p. 17. Danaë Acrisii regis Argivorum filia, à Jove, ut narrant poëtae, in auri imbrem converso compressa, [Vide Ovid. Met. iv, 610. et Hor. L. iii. Od. 16.] ex illo concubitu Perseum peperit. Hanc cum ejus infante Acrisius in arcam [lágvaxa] inclusam truci pelago commiserat. In hoc fragmento venustissimo, Danaë, dum per mare vehuntur, infor tunium suum ad infantem dormientem deplorat. Ver. 3. Atiuari noiлev,] Ad Danaën refertur, cujus facta mentio in proxime praecedentibus versibus, qui desiderantur; non ad iuva. BRUNCK. λίμνα τε κινηθεῖσα ἤριπεν [in vulgatis est ἔρειπεν] δείματι, et mare commotum eam [Danaën scil.] timore perturbaverat. 6. —ου δ ̓ ἀωτεῖς,] tu autem suaviter dormis, αωτέω proprie est, florem carpo: undè optimo somno frui. Vide suprà ad Theocr. Idyll. ii. prope init. Caeterùm d dwTETs est ex felicissimâ conjectura Casauboni pro δ' αὖτε εἰς. 8. —νυκτιλαμπεῖ,] Νυκτιλαμπής est cognomen Dianae vel Lunae. [Horat. Lib. iv. Od. 6. Noctiluca.] "Vel potest utilap “ πής idem valere ac αλαμπής.” Τ. YOUNG. Subintelligit btc Uptonus év et potest reddi-Quanquam sub Lund, vel imminente Lund, in atrá tamen caligine, quippe in arcâ inclusus. 9.7v d'avaléav-] tu porrò siccam supra tuam longam caesa riem assilientem undam nil curas,— 13. лрóóшлоν xαlóv.] infans pulchro vultu :-6 pulchrum caput! beautiful babe! 14. El dé vo-] Angl. But if this calamity were a calamity to thee, thou also wouldst have applied thy little ear to my words; but as it is, sleep on, my child, I exhort thee; let the sea too sleep, 18. Maraιobovλia-] Irritum autem factum sit hoc consilium, Jupi ter pater, à te: quod fortè audaciùs sit dictum, filii operá precor miki vindicatum iri. **Hoc fragmentum pulchrè reddidit Latinè vir eruditissimus Joan. Jortin; pulchriúsque imitatus est vir summè Rev. Gul. Markham, nunc Archiepiscopus Eboracensis; uti disertè ostendit amicus meus spectatus, Alex. Fraser Tytler, de Woodhouselee, in hac Acad. Hist. Civ. olim Prof. dignissimus; nunc in supremâ apud Scotos curiâ civili Senator; in eleganti opusculo, à se nuper iterùm edito, cui titulus, Essay on the Principles of Translation, p. 152, sqq. Caeterùm hoc carmen aliter constituit Hermannus, de Metris, p. 260. BAKXTALAOT-1 Bacchylidis Fragmentum. Ver. 2 ueltyλásówv dodav äv0ea] Angl. the flowers of the 260. sweet-voiced bards. "μɛdiyλóóóav, Edin. μɛleyλódówr, Br. Jacobs. P. 6. Ev de aidαpodéraoi-] Angl. In the buckles which bind the iron shields the webs of the black spiders exist. 8. -zaλzéwv] Tibullus, I. i. 4. Martia cui somnos classica pulsa fugent. ubi Heynius Bacchylidis versus sic constituit: Χαλκέων δ ̓ οὐκέτι σαλπίγγων κτύπος· οὔτε συλᾶται μελίφρων ὕπνος ἀπὸ βλεφά ρων, αμὸν ὃς θάλπει κέαρ. 1 Conf. Hor. Epod. ii. 5. Jacobs. dμòv, i. e. ýμétegov. "pro duos. P. 12. Ilaudizoi úμva ghéɣovai.] Angl. And the hymns of the youth resound. Vide suprà ad Oed. Tyr. v. 187. Caeterùm juvat hic apponere horum versuum pulcherrimam interpretationem Latinam, à celeberrimo H. Grotio; quae sic se habet: PAX alma res fert maximas mortalibus, Illa ministrat opes, Blandosque lusus carminum. Tunc laetus ignis in Deorum altaribus Lanigeras pecudes, Caesasque consumit boves. Gratus palaestrae tunc juventutem labor, Et tibiae exercet sonus. Tunc inter ipsa fibularum vincula, In clypeique sinu Araneae texunt opus: Hic hasta, et illic ensium mucro jacet: Cordis amica quies Nullo fugatur classico: Sed altus haeret et sui juris sopor: Carminibus resonat 10 15 ↑ EK TAN ANAKPEONTOΣ-] E Carminibus Anacreontis quaedam. Selectiora Anacreontis Carmina jam dedimus in Coll. Gr. Min. cum Auctoris brevi notitiâ, quam vide. Conf. Akenside's Ode on Lyric Poetry:-I see Anacreon smile and sing-Away, deceitful cares, away, And let me listen to his lay: &c. tis'. Els noτngiov-] xvII. In poculum argenteum. Poculum sibi faciendum curat, quidque in eo cupiat incidi, caelatori exponit. 2. 'Hyaιote,] 'Hyaιotos, Vulcanus hîc ponitur pro artifice, quem Anacreon alloquitur. zoρevov noiroóv μo, arte tuâ caelandi. 14. Μαινάδας τρυγώσας·] Hesych. Μαινάδες· αἱ Βάκχαι. 261. Tovyev est uvas decerpere. 16. -xgvolovs] aureos Vide suprà ad p. 58. Odyss. ¿, 232. Nempè ex argenteo poculo aureae prominebant imagines. Extat autem hoc odarium integrum apud Gellium, xix, 9. utinam reliqua paris essent elegantiae. T. YOUNG. лaTouvres sunt torculatores, sive calcatores uvarum, qui et λŋvobával vocantur. BORN. * 1ơ. Els vò deïv níve‹v.] xIx. In necessitatem bibendi. 3. -avaúpovs,] avavoos est propriè torrens, i. e. fluvius ex imbribus et pluviis collectus et in valles ruens. BORN. 5. deλývn.] Luna scil. mutuatur suum lumen à Sole. 12. Els Eowra.] xxx. Lepidissima descriptio Cupidinis à Musis,quas lacessiverat, vincti. 5. Ζητεῖ λύσασθαι τὸν Ερωτα, φέρουσα λύτρα.] Quaerit liberare Cupidinem, ferens pretium redemptionis. Conf. Iliad. a, 13. 9. Aovλevelv dedíðantai.] Angl. he is inured to servitude. ‡λa'. Els éavzóv.] xxxi. Potando et bacchando delectatur. 1. Αφες με τοῖς θεοῖσι] pro ἄφες με τους θεούς σοι, restituit vir doctus in Miscell. Observ. T. x. p. 422. BRUNCK. 2. —duvori] uno hausto, nec respirante, nec labiis admotis, à uvev, labia comprimere. BORN. 262 5. —λευκόπους] Credo λευκόποδα, itidem ut αργίποδα, tam celeritatem quam candorem pedum significare posse, et respexisse poëtam ad Orestis errores, quum à Furiis exagitatus, totam ferè Graeciam pervagatus est. BRUNCK. λeuxóлovs, albos pedes habens, deindè pulcher. BORN. *λé. Els Evρóлηs sixóvα.] xxxv. Tabulam pictam aspicit poěte, et alloquitur puerum. 2. Zevs Tis-] Quasi dicas Angl. a Jupiter. Caeterùm fabula Jovis et Europae satis nota. 8. dyeλns] hic primam malè producit. Horum quaedam non puto genuina Anacreontis. T. YOUNG. 263. *λot'. Eis tò aveiμévos sñv.] xxxvI. Remissè vivendum esse. 1-4. -vóμovs-] vóuo, leges sunt hoc loco scientia juris, jurisprudentia. ανάγκη dicitur omne quod cogit. ῥητόρων ἀνάγκαι sunt ergo omnia argumenta, quibus oratores cogunt auditores ad adsensum, vel etiam praecepta artis dicendi, hoc est, eloquentia. Ti d' uoi, subaudi õpeños' quo mihi, &c. quid lucri mihi afferent, &c. λóyo videntur esse quaestiones et disputationes philosophorum. Ita ut sensus sit: Quid mihi jurisprudentia proderit ? quid eloquentia? quid philosophia? BORN. Hoc autem odarium planè cum Tzetzae versibus politicis numerandum est. T. YOUNG. 10. Aos vdop,] nempè ad vinum diluendum. Solebant enim veteres vino uti temperato aquâ. Plerumque cum duabus portionibus vini miscebant tres aquae, quod dicebatur κεκραμένον τρία καὶ δύο. cf. Schol. ad Arist. Equit. 1184. et Suidas in voce nóμa xexgaμévov. Hinc olvos pégwv va τpia est vinum praestans. BORN. Hunc autem Veterum morem laudabilem quam jucundum erat videre senem illum verè venerabilem, vvv dr uaxaqiτny, Jacobum Burnett de Monboddo, ipsum usurpantem, eundémque audire caeteris commendantem, quando essent ipsius φίλαν Ανδρες ἀμφὶ θαμα Τράπεζαν. ↑ HINAАPOT OATMIIA.] Pindari Olympia. Pindarus, Ly- 263 ricorum Poëtarum princeps, natus est Thebis Boeotiae, Olymp. LXV. 1. ante Chr. N. 520. Patrem habuit Daïphantum, vel, ut alii volunt, Scopelinum, matrem Myrto vel Myrtidem nomine. Pater, quocunque nomine dictus, artem tibicinis exercuisse dicitur; quam et filium, adjuvante matre, docuit. Inde Lyrâ quoque à Laso Hermionensi instituebatur; quâ quidem brevi adeo inclaruit, ut hoc nomine ab Alexandro Amyntae filio, rege Macedoniae, inter eos quos propter Musicae peritiam princeps iste carissimos habuit, magno cum honore exceptus fuerit. Praeceptorem quoque habuit Simonidem Ceum, qui eo tempore primas inter Lyricos obtinuerat. Et ipse quidem maturè excelluit inter hujus generis poëtas. A Corinnâ tamen poëtriâ quinquies victus fuisse dicitur. Has autem victorias magnâ ex parte Corinna eximiae suae pulchritudini debuisse creditur. Porro, hoc accidisse videtur, quum Pindarus esset admodum juvenis. Postea enim, Xerxe ab Atheniensibus pugnâ Salaminiâ profligato, quadraginta annos natus, teste Diodoro Siculo, —τῶν μελοποιῶν Πίνδαρος ἦν ἀκμάζων κατὰ τούτους τοὺς χρό vous. [Lib. ix. s. 26. p. 425. Tom. i. edit. Wesseling.] Quamdiu vixerit minus constat inter auctores. Secundum Suidam obiit quinquaginta tantùm et quinque annos natus. Sunt tamen qui eum ad annum scxagesimum sextum, vel octogesimum, vel etiam nonagesimum pervenisse credunt. Eum, et in vivis et post mortem, magno honore prosequebantur non solùm cives sui, verùm etiam exteri. Monumentum ejus Thebis in Hippodromo, ante portam Proetidem, stadii ab urbe intervallo positum fuit, ut narrat Pausanias. Alexander ille Magnus, quum Thebas funditùs everteret, solam Pindari domum stare, ejusque familiae et penatibus parci, jussit. Apud veteres carmina ejus summam admirationem excitâsse videntur. Nobile de eo Horatii judicium junioribus etiam discipulis satis notum, ex illâ Ode pulcherrimâ, quae incipit: Pindarum quisquis studet aemulari, &c. [Lib. iv. 2.]" Novem," inquit Quinctilianus, "Grae66 corum Lyricorum Pindarus princeps, spiritus magnificentiâ, sen"tentiis, figuris, beatissimâ rerum verborumque copiâ, et velut "quodam eloquentiae flumine, propter quae Horatius nemiri credit "eum imitabilem." [Inst. Orat. Lib. x. 1. 61.] Scripsit varia, eaque omnia dialecto praecipuè Doricâ : Sed hujus poëtae μɛyɑdopavorázov, ut eum vocat Athenaeus, [xiii. 21. p. 564.] praeter fragmenta quaedam, extant tantùm carmina integra 45 epinicia Lyrica, quae Strophis, Antistrophis et Epodis constant; scripta in Olμνίκας 14; Πυθιονίκας 12 ; Νεμεονίκας 11; et Ισθμιονίκας 8; quae certè multa indicia exhibent sublimis ingenii atque mentis diviuioris; nec non oris magna sonantis. Dubitârunt tamen nonnulli an quae Pindari habemus satis mereantur tantas laudationes, quantis eum prosequuti sunt Horatius, Quinctilianus, aliique. Sed scripserat quoque Dithyrambos, Paeanas, Encomia, &c. veteribus benè nota, atque ad laudes auctoris sui multum sine dubio conferentia; nunc autem deperdita et neotericis nunquam visa. In argumentis Odarum Pindari quae supersunt magna est, nec vitanda, similitudo; quae res poëtam varietatem quaerere coëgit ex digressionibus, quibus carmina quibusdam nimis abundare videntur. Sed de digres |