246. urbe, nec in montibus, solaque dormias, siquidem indecorus est hubules amor. Hac ironiâ fastidiosam urbanam puellam dimittit. BRUNCE.

247.

*‘HPAKAIΣKOZ.] HERCULISCUs. Idyll. XXIV. Hoc Idyllium totum est dinynμatizóv. Primùm enim commemorat, quomodo Hercules puer, decem tantùm natus menses, duos immani magnitudine dracones, nocturno tempore, ut ipsum interficerent, immissos à Junone, manibus eliserit ac laceraverit. Deinde vaticinium Tiresiae refertur. Sequitur postea pulchra distributio, quibus praeceptoribus Hercules, quaque in arte, usus fuerit. Ait, Linum illi praeceptorem in literarum ac doctrinae studiis fuisse: ab Eumolpo verò musicam ipsum didicisse: ab aliis porrò belli artes, et rei militaris scientiam. Pars ultima, quâ vitae ac victûs ratio exponitur, intercidit. Mancum itaque seu mutilum hoc Idyllion, fine praeciso, habemus: sicut et sequenti Idyllio caput seu initium deest. Est verò imprimis illustris ac venusta in principio hujus Idyllii imago, quum Alcmena pueros Herculem atque Iphiclum in scuto aereo, quod hosti occiso maritus ademerat, ponit, scutumque ceu cunas movet: et precationem addit, ut pueri feliciter dormiant. Dulcis hic est scuti usus, et jucundus post res bello gestas finis, pacata educatio sobolis. Anon.

Ver. 1.-Midearis] Midea seu Persepolis urbs erat è cujus rainis postea crevit Argos. Vide Stephanum Byzantinum et Pausaniam. T. YOUNG. "L. viii. c. 27. &c. P.

7. Εὕδετ', ἐμὰ βρέφεα,] Votum matris suavissimum numerosis valdè mellitisque versiculis exprimitur. Eâdem ferè naeniolae formulâ Danaë utitur in eximio fragmento Simonidis apud Dionys. Hal. edit. Upton. p. 261. (252.) WARTON. Infrà p. 259.

11. -ρxtos] Vide Coll. Gr. Min. ad p. 76. n. 11. (102. iii, 2.) Αμος-τάμος, i. e. ἦμος—τῆμος, quando-tunc.

17. —ěžuλvo0évtes] Ex edit. Flor.-Reiske et Brunck è Roman. praetulerunt λvolivre. "Valck. praefert, at non legit. P.

32. Αψ δὲ πάλιν διέλυον,] Retro verò rursus spiras solverunt, ἐπεὶ μογέοιεν ακάνθας, cum defatigati essent spinas dorsi.

35. Ανσταθ',-Ανστα,] Dor. pro comm. ανάστηθι, surge.

38. Où voćεis-] Conf. Odyss. v, 36-39. vvxtos dapi, nocte intempestá Vide suprà Idyll. xi, 40. p. 234.

42. Δαιδάλεον δ' ὥρμησε μετὰ ξίφος,] Angl. He immediately went in quest of his exquisitely made sword. [Vide suprà ad Apoll. Rhod. v. 4. p. 81.] ogg' oi, i. e. ő pa avr. Pro ogg of scribi mavult Br. og of. VALCK. Vide suprà ad p. 241. v. 125. 128. "☎gunde μetà— properabat ad-Interp. Nimirum, supra lectum. P.

248 44. HTα by apyvaro-] Profectò hic exporrectâ manu petebat recens contextum lorum. ¿piyvάw, ab ópέyw, porrigo.

45. —μέγα λώτινον ἔργον.] magnum è loto opus. Λωτός, unde λώτιvos, est Celtis Plin. Celtis australis Linn. Angl. European Lote or Nettle tree. Lignum ejus firmum est, compactum, et durabile. Tibias ex eo conficere solebant; atque ex ejus radice gladiorum et cultrorum capulos, &c. RUTHERFORD.

49. —dvazówar' dyñas] Vide Anacreont. Carm. iii, v. 7.

56. Еρлeτа dεxavάedzev,] Serpentes ostendebat, vel porrigebat. [dɛzɑváróxɛ, more lon. pro ¿duzávaɛ, 3. sing. imperf. ind. verbi

Jazavao, idem quod dsixvvui, ostendo.] "Praeclara imago," inquit 248. Wartonus, "Herculis infantuli, belluas illas mortuas patri blande "porrigentis, et cum risu puerili projicientis ad ejus pedes. Quae "quidem et terrorem, et leniores illos affectus, unà excitat."

65, -xgéos zatéλeşe-] Tégas, quod est in cod. Vat. recepit Brunckius: mihi xoéos genuinum videtur, et adscriptum instar Scholii répas. VALCK.

68. —καὶ ὡς οὐκ ἔστιν—] Ordo est: καὶ, Μάντι Εὐηρείδα, δια δάσκω σε μάλα φρονέοντα, ὡς οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις αλύξαι, ὅ τι μοῖρα κατεπείγει [διὰ] κλωστῆρος. atque, Vates Eueride, ego doceo te admodum sapientem [i. e. tametsi admodùm sis sapiens] non licere hominibus evitare id quod Parca urget per filum suum. "Apud Theo"critum," [verba sunt Dammii, Lex. voce Tegedias] "Id. 24. 70. “ dicitur Tiresias, μάντις Εὐηρείδης, quasi pater ejus fuerit ὁ Εὐη "geus, ĥ Evńgns, eos." "Vide infrà Callim. Lav. Pall. p. 304. v. 79. p. 305. v. 104. P.

73. Nai rap μòv yλvxù péyyos] Per meum dulce lumen, &c. Tiresias, vates Thebanus, quod Pallada in lavacro se lavantem adspexit, oculis privatus est. V. Callim. H. in Lav. Pall. 70. sqq.— Aliam tamen caecitatis rationem attulit Ovid. Met. iii. 323. adde Hygin. Fab. 75.-De jurejurando per oculos conf. Idyll. xi, 53. HARLES. "Supra p. 235. ubi Nai pro Kai proponitur. P.

74. Iokkal Ayatádwv-] Multae Achaiades molle stamen circa genua manu versabunt,- Sermo hîc videtur esse de nendo colu et fuso. Apposite Ovid. teretem versabat pollice fusum. Met. vi. 22. Cf Tibull. i. 3. 86. ii. 1. 63. Pro zavargiyovri, quod est zavargiyovói, vulgares editt. καταστρέψοντι.

77. Toios dvng-] Conf. Xen. Mem. ii, 1. de Hercule. Vol. I. p. 249. 214, h. op.

80. Δώδεκά] Constructio est: πεπρωμένον [ἐστί] οἱ τελέσαντι δώδεκα μόχθους οἰκεῖν ἐν [δώματι] Διός.

81. -лvρa Toazivios-] est rogus Thessalicus.-In summo autem vertice Oetae, montis Thessaliae, Hercules crematus: et Trochinius idem est ac Thessalus, à Trachine, civitate Thessaliae: -indè Sophoclis Tragoedia, Trachiniae, nomen duxit.-Sensus est: quidquid mortale est Herculi, id in rogo Thessalo, h. e. in monte Oetá, consumetur et comburetur. HARLES.

82. —xexλŃoeta,-] Vide suprà ad p. 244. 47.

84. —ὁπανίκα νεβρὸν ἐν εὐνᾷ-] ista stylo prophetico, velo cbducto allegorico, quasi uvorixos enuntiantur. Anne haec è Sacris? Vide Is. xi, 6. lxv, 25. WARTON. xagyapódov, dentes asperos et serrae similes habens; apud Hom. est xapzagódovs, ovros. II. x, 360. et v, 198. HARLES.

87, 88. Κάγκανα δ' ασπαλάθω ξύλ'] Et ligna arida uspalathi. Aoлáhala frutices spinosi quinam sint, definiri vix potest. Videntur inter Rhamnos, Genistas, Tragacanthas et affines plantas, quarum plures Tournefortius in itinere orientali reperit, magis minúsve spinosas, quaerendae. Iakiovgos est Rhamnus Paliurus Linn. Buzos est Rubus, et quidem praecipuè fruticosus Linn. Ayeodos explicatur per dygianidiov, parvam pirum sylvestrem.-Legitur etiam apud Homerum, Od. §, 10. SCHREBER. äлáλα00s, frutex admodùm spi nosus; cujus autem species ignota est. Iakiovpos, Rhamnus Paliurus Linn. Angl. common Christ's thorn. Axegdos, species quoque

250.

fruticis spinosi, sed nunc ignota. Falsò putatur idem esse ac id quod est Angl. the wild Pear; Gr. dyga's, ddos. RUTHERFORD. "Antiqua nomina praeferenda. P.

90. zavñv-] Dor. pro zavečv à xaívw, interficio.

91. Ho-] manè, tempore matutino. Vide suprà Idyll. xviii, 39 93. -лèρ ouρion] ounces, ou, d. Poët. ventus secundus-Idem autem est ac oupos, ou, d. undè deductum, et substantivè sumitur Alias adjective, subaudito nomine ἄνεμος. ὑπὲρ οὔριον, in secundum ventum. AE. PORTUS. úлερоúρioν in unum vocabulum contraxerunt Brodaeus, Reiske et Brunck, probante Valck. úлèρ ovρov, vel, com spiritu leni ovcov, edd. vett. apud Reiske, qui contractum vocabulum рго úлερоριov sumit, et explicat, ultra terminos ditionis tuae ejice. Vide Lomeier de lustrationibus Veterum, cap. 6. In ejusmodi autem lustrationibus vetitum fuit respicere. Virg. Fer cineres, &c. Ecl. viii, 101. HARLES; apud quem vide plura.- dè vézóbαi ǎorgenTos, Angl. and let her return without looking back. Inf. pro Imperat. ut loquuntur Grammatici.

105.ἐπίσκοπον εἶναι ὀιστῶν,] Αngl. to be dextrous in shooting arrows. 109-113. Οσσα δ ̓ ἀπὸ σκελέων] έδροστρόφος est, qui versat nates inter luctandum, Angl. he who twists, writhes or contorts his haunches or hips in wrestling. ["wrestlers."] Ordo est: quale návτa, öóa ãvδρες Αργόθεν έδροστρόφοι ἀπὸ σκελέων σφάλλουσιν ἀλλήλους παλαίσ μασι, ὅσα τε πύκται δεινοὶ ἐν ἱμάσι [ἐξεύροντο,] τε παλαίσματα σύμ φορα τέχνῃ ὁ πυγμάχο ἐξεύροντο προπεσόντες εἰς γαῖαν, διδασκόμε νος παρά, &c. " Πάμμαχοι, Βr. v. 112. Φανοτῆς, 114. Valck. Br. P. 118. —τροχῶ σύριγγα φυλάξαι,] modiolum rotae salvum conservare. REISKE.

125. —λόχον τ' ἀναμετρήσασθαι] agmen sive aciem hostilem "metiri. Vide Toupii Addenda. HARLES.

127. Κάστωρ ίππαλίδας-] Castor vulgo ἱππόδαμος, hic ἱππαλί das dicitur; quae vox singularis lexicis deest. T. YOUNG. Edαɛv hîc sonat docuit in sensu transitivo. Vulgaris significatio verbi daw est disco. At verba hujusmodi nonnunquam induunt sensum transitivum. Sic, to learn est etiam vernaculè to teach. Vide Burgess. adnot. ad Dawes. Misc. Crit. p. 495. "Vide supra p. 58. Hom. Od. §. 233. ¿dánv, didici, dɛdanuevos, doctus, frequentiùs. P.

128. 'Олложα-] i. e. óлóτε, &c. quo tempore. "Tydeus Adrasti filiam uxorem duxit. Vide Eid. §. v. 53. Eurip. Phoen. v. 135. Porson. &c. et infra ad p. 273. v. 82. P.

135. μέγας ἄρτος Δωρικός,] Panis ille Doricus fuit vilioris generis, et pro pane crasso nec delicato ponitur. v. Schol. ad Apollon. Rhod. i, 1077. et Warton, qui praeterea usum frequentem voc. ¿v navéw, in canistro, fusè illustrat, et de Hercule edace ac bibace doctè disserit. Quendam Phryga edacissimum quatuor fossorum cibos comedisse, ait Alciphr. iii. Epist. 39, (38.) p. 357. HARLES.

137. —τυννὸν] idem ac τυννοῦτον, i. e. μικρόν, parvum-τιν νὸν ἄνευ πυρὸς αἴνυτο δόρπον· parvam sine igne sumebat coenam : pro tenuem sine lucerná sumebat coenam. AE. PORTUS. Дóρлоv saepiùs idem valet ac delлvov. hîc autem aliud, ut apud Aeschylum: Apiorα, deinvα, δόρπα θ' αἱρεῖσθαι τρίτα. Τ. YOUNG. " Frag. Palamed.” ἐπ' ἄματι est, Angl. at the close of day.

138. Εἵματα δ' οὐκ ἀσκητα—] ἀσκητὸς proprie de vestibus splendidis, elegantibus. v. Homer. Iliad. §, 179. et Warton. HARLES.

II. NOTAE IN BIONEM.

*E BIONE.] Bionis praecipuum Idyllium est Epitaphium Adonidis, 251 è quo excerptum dedimus in Coll. Gr. Min. quod vide; etiam Idyll ii. et vi. unà cum Notitiâ brevi de Bione, &c.

↑ Eidúhov y'.] Idyll. III. In hoc Idyllio vis Amoris lepidissimâ fabulâ pulchrè describitur.

3. Es zoóva vεvotá (ovta] In terram caput demittentem, quod de iis dicitur, qui pudore vel moestitiâ afficiuntur. vɛvorá ho est nuto, item caput demitto. Vide Odyss. 6, 153.

7. —πλαγίαυλον] tibiam obliquam, αὐλόν, tibiam rectam, χέλυν, testudinem, —zioapiv, citharam. Vide suprà ad p. 246. v. 28, 29.

13. —¿dida xonv.] doctus sum, didici. Caeterùm voces Doricae, quae hic occurrunt, nequeunt difficiles esse discipulis, qui non sunt omninò tirones.

Eisúλλov d.] Idyll. IV. Musae favent amatoribus.

7. —ὅτι μῦθος ὅδ ̓ ἔπλετο πᾶσιν ἀληθής·] quod hoc verbum verum sit omnibus, i. e. hoc verbum verum esse omnibus. De Enλeτo, vide suprà ad Od. a, 225. p. 10.

9. Βαμβαίνει μεν γλώσσα,] Angl. my tongue falters. " βαμβαίνω 66 est," inquit Dammius, " verbum fictum ex sono eorum, qui loqui "conantur, cùm valdè algent, et cum tremore maxillarum loquuntur. "Conor loqui, sed impedior tremore." [Vide Il. x, 375.] Vulgaris lectio est Kaubaível, quam vitiosam censet celeberrimus Valckenarius. Pro qda, in versu ultimo, idem vir praestantissimus praetulisset avda, quod dat edit. Ursini, si Codices exhibuissent.

tor'.] Hos versus, inter Moschi carminum reliquias absque ullâ auctoritate vulgatos, ut Bionis exhibet Stobaeus Gesn. p. 388. Grotii, p. 245. VALCK. Serm. 61." Continent hymnum ad Hesperum.

"

1. 'EZIEРE,] Infima est quinque errantium, terraeque proxima, stella Veneris, quae Dwopópos Graecè, Lucifer Latinè dicitur, quum antegreditur solem : quum subsequitur autem, Hesperos. Cic. de Nat. Deor. lib. ii. c. 20. Cf. Il. x, 317. Olos & dorng εlói, &c. et Aen. viii, 590. χρύσεον φάος τᾶς ἐρατᾶς Αφρογενείας, aureum lumen olandae Veneris.-Appoyéveta, eadem quae Apodizn, utraque scil. ab appòs, spuma; sed haec de Veneris genere absurda fabula temporibus Homeri ignota. ¿ɛpòv äyαλμa xvav. v. sacrum decus caeruleae noctis.—ñoτi лоiμéva zašμov ǎyovt-Vide suprà, ad Theocr. Idyll. xviii. 26. p. 243. "iii, 1. p. 226. P.

Imitatus est

6. οὐκ ἐπὶ φωράν Ερχομαι,] non ad furandum eo.
anonymus Anglus, quem et Graecè et Latinè expressit vir summi
ingenii Gulielmus Jones; [Append. ad Poës. Asiat. Comm. pp.
509. 530.] qui quae Graecè composuit, ea nec elegantiâ carent, nec
ubique erroribus libera sunt. Cf. Philodemi Epigr. vii. in Br. Anal.
tom. ii. p. 84. T. YOUNG.

8. —καλὸν δέ τ' ἐρασσαμένῳ συνερᾶσθαι.] pulchrum autem est ama
VOL. II..
3B2

252.

250.

"

fruticis spinosi, sed nunc ignota. Falsò putatur idem esse ac id quod
est Angl. the wild Pear; Gr. dyga's, doos. RUTHERFORD.
nomina praeferenda. P.

Antiqua

90. zavñv-] Dor. pro zavεiv à xaívw, interficio. 91. Ho-] manè, tempore matutino. Vide suprà Idyll. xviii, 39 93. —ὑπὲρ οὔριον·] οὔριος, ου, ο. Poël. ventus secundus—idem autem est ac oupos, ou, d. undè deductum, et substantivè sumitur Alias adjective, subaudito nomine ἄνεμος. ὑπὲρ οὔριον, in secundum ventum. AE. PORTUS. ÚлερоÚρLov in unum vocabulum contraxerunt Brodaeus, Reiske et Brunck, probante Valck. úлèg oügiov, vel, cam spiritu leni ovcov, edd. vett. apud Reiske, qui contractum vocabulum pro úлερорiov sumit, et explicat, ultra terminos ditionis tuae ejice. Vide Lomeier de lustrationibus Veterum, cap. 6. In ejusmodi autem lustrationibus vetitum fuit respicere. Virg. Fer cineres, &c. Ecl. viii, 101. HARLES; apud quem vide plura. - dè véɛó0αi äótρENTos, Angl. and let her return without looking back. Inf. pro Imperat. ut loquuntur Grammatici.

105.-лioxoлov elvaι óórav,] Angl. to be dextrous in shooting arrows. 109-113. Οσσα δ' ἀπὸ σκελέων] έδροστρόφος est, qui versat nales inter luctandum, Angl. he who twists, writhes or contorts his haunches or hips in wrestling. ["wrestlers."] Ordo est: Euale лávтα, öóα ăνδρες Αργόθεν έδροστρόφοι ἀπὸ σκελέων σφάλλουσιν ἀλλήλους παλαίο μασι, ὅσα τε πύκται δεινοὶ ἐν ἱμάσι [ἐξεύροντο,] τε παλαίσματα σύμφορα τέχνῃ ὁ πυγμάχη ἐξεύροντο προπεσόντες εἰς γαῖαν, διδασκόμε νος παρά, &c. " Πάμμαχοι, Br. v. 112. Φανοτῆν, 114. Valck. Br. P. 118. —vgoza бúgıyyα pvlážαı,] modiolum rotae salvum conservare. REISKE.

125. λόχον τ' ἀναμετρήσασθαι] agmen sive aciem hostilem metiri. Vide Toupii Addenda. HARLES.

127. Κάστωρ ἱππαλίδας-] Castor vulgo ἱππόδαμος, hic ἱππαλίdas dicitur; quae vox singularis lexicis deest. T. YOUNG. Edαev bic sonat docuit in sensu transitivo. Vulgaris significatio verbi daέw est disco. At verba hujusmodi nonnunquam induunt sensum transitivum. Sic, to learn est etiam vernaculè to teach. Vide Burgess. adnot. ad Dawes. Misc. Crit. p. 495. "Vide supra p. 58. Hom. Od. §. 233. ¿dány, didici, dedanuevos, doctus, frequentiùs. P.

128. 'Олложα-] i. e. óлóτε, &c. quo tempore. "Tydeus Adrasti filiam uxorem duxit. Vide Eid. §. v. 53. Eurip. Phoen. v. 135. Porson. &c. et infra ad p. 273. v. 82. P.

135. μέγας ἄρτος Δωρικός,] Panis ille Doricus fuit vilioris generis, et pro pane crasso nec delicato ponitur. v. Schol. ad ApolTon. Rhod. i, 1077. et Warton, qui praeterea usum frequentem voc. év xavé, in canistro, fusè illustrat, et de Hercule edace ac bibace doctè disserit. Quendam Phryga edacissimum quatuor fossorum cibos comedisse, ait Alciphr. iii. Epist. 39, (38.) p. 357. HARLES.

137. —τυννὸν] idem ac τυννοῦτον, i. e. μικρόν, parvum—τιν νὸν ἄνευ πυρὸς αἴνυτο δόρπον· parvam sine igne sumebat coenam : pro tenuem sine lucerná sumebat coenam. AE. PORTUS. 4óρлоν saepiùs idem valet ac δεῖπνον· hic autem aliud, ut apud Aeschylum: Αριστα, δεῖπνα, δόρπα θ' αἱρεῖσθαι τρίτα. Τ. ΥουΝα. " Frag. Palamed.” ἐπ' ἄματι est, Angl. at the close of day.

138. Εἵματα δ ̓ οὐκ ἀσκητα—] ἀσκητὸς proprie de vestibus splendidis, elegantibus. v. Homer. Iliad. §, 179. et Warton. HARLES.