246. urbe, nec in montibus, solaque dormias, siquidem indecorus est hubulci amor. Hac ironiâ fastidiosam urbanam puellam dimittit. BRUNCK.

247.

*HPAKAI KOE.] HERCULISCUS. Idyll. XXIV. Hoc Idyllium totum est dinnuatizóv. Primùm enim commemorat, quomodo Hercules puer, decem tantùm natus menses, duos immani magnitudine dracones, nocturno tempore, ut ipsum interficerent, immissos à Junone, manibus eliserit ac laceraverit. Deinde vaticinium Tiresiae refertur. Sequitur postea pulchra distributio, quibus praeceptoribus Hercules, quaque in arte, usus fuerit. Ait, Linum illi praeceptorem in literarum ac doctrinae studiis fuisse: ab Eumolpo verò musicam ipsum didicisse: ab aliis porrò belli artes, et rei militaris scientiam. Pars ultima, quâ vitae ac victûs ratio exponitur, intercidit. Mancum itaque seu mutilum hoc Idyllion, fine praeciso, habemus: sicut et sequenti Idyllio caput seu initium deest. verò imprimis illustris ac venusta in principio hujus Idyllii imago, quum Alcmena pueros Herculem atque Iphiclum in scuto aereo, quod hosti occiso maritus ademerat, ponit, scutumque ceu cunas movet: et precationem addit, ut pueri feliciter dormiant. Dulcis hic est scuti usus, et jucundus post res bello gestas finis, pacata educatio sobolis. Anon.

Est

Ver. 1.-Midearis] Midea seu Persepolis urbs erat è cujus ruinis postea crevit Argos. Vide Stephanum Byzantinum et Pausaniam. T. YOUNG. "L. viii. c. 27. &c. P.

7. Εΰδετ', ἐμὰ βρέφει,] Votum matris suavissimum numerosis valdè mellitisque versiculis exprimitur. Eâdem ferè naeniolae formula Danaë utitur in eximio fragmento Simonidis apud Dionys. Hal. edit. Upton. p. 261. (252.) WARTON. Infrà p. 259.

11. apatos] Vide Coll. Gr. Min. ad p. 76. n. 11. (102. iii, 2.) Αμος-ταμος, i. e. ἦμος—τῆμος, quando-tune.

17. ahvolέVTES] Ex edit. Flor.-Reiske et Brunck è Roman. praetulerunt hoέvzɛ. "Valck. praefert, at non legit. P.

32. Αψ δὲ πάλιν διέλυον,] Retro vero rursus spiras solverunt, ἐπεὶ μογέοιεν ακάνθας, cum defatigati essent spinas dorsi.

35. Avorab',-Arora] Dor. pro comm. dvάorni, surge.

38. Où voćεis-] Conf. Odyss. 7, 36—39. vvztòs copi, nocte intempestá- Vide suprà Idyll. xi, 40. p. 234.

42. Δαιδάλεον δ' ὥρμησε μετὰ ξίφος,] Angl. He immediately went in quest of his exquisitely made sword. [Vide suprà ad Apoll. Rhod. v. 4. p. 81.] ogg' oi, i. e. ő pa avto. Pro ogg oi scribi mavult Br. got. VALCK. Vide suprà ad p. 241. v. 125. 128. "ourte μetaώρμησε μετά properabat ad-Interp. Nimirum, supra lectum. P. 248. 44. Hra öz oxyvaro-] Profectò hic exporrectá manu petebat recens contextum lorum. ¿gyváw, ab ópέyw, porrigo.

45. —μέγα λώτινον ἔργον.] magnum è loto opus. Λωτός, unde λώτι vos, est Celtis Plin. Celtis australis Linn. Angl. European Lote or Nettle tree. Lignum ejus firmum est, compactum, et durabile. Tibias ex eo conficere solebant; atque ex ejus radice gladiorum et cultrorum capulos, &c. RUTHERFORD.

49. dvazówar dynas] Vide Anacreont. Carm. iii, v. 7.

56. Eρлɛτà dɛzaváεozev,] Serpentes ostendebat, vel porrigebat. [ôɛzavάcozɛ, more lon. pro duzávaɛ, 3. sing. imperf. ind. verbi

dɛzavάw, idem quod dɛixvvui, ostendo.] "Praeclara imago," inquit 248. Wartonus, "Herculis infantuli, belluas illas mortuas patri blande "porrigentis, et cum risu puerili projicientis ad ejus pedes. Quae 66 quidem et terrorem, et leniores illos affectus, unà excitat." 65. —xgéos natéhɛžɛ—] Tégas, quod est in cod. Vat. recepit Brunckius mihi zotos genuinum videtur, et adscriptum instar Scholii répas. VALCK.

68. —καὶ ὡς οὐκ ἔστιν-] Ordo est: καὶ, Μάντι Εὐηρείδα, δι δάσκω σε μάλα φρονέοντα, ὡς οὐκ ἔστιν ἀνθρώποις αλύξαι, ὅ τι μοῖρα κατεπείγει [δια] κλωστῆρος. atque, Vates Eueride, ego doceo te admodum sapientem [i. e. tametsi admodùm sis sapiens] non licere hominibus evitare id quod Parca urget per filum suum. "Apud Theo"critum," [verba sunt Dammii, Lex. voce Tagedias] "Id. 24. 70. "dicitur Tiresias, μávtis Evngεions, quasi pater ejus fuerit & Evŋ"geus, Evńons, eos." "Vide infrà Callim. Lav. Pall. p. 304. v. 79. ρεὺς, ἢ Εὐήρης, p. 305. v. 104. P.

66

73. Nai yao μòv yλvzù pέyyos] Per meum dulce lumen, &c. Tiresias, vates Thebanus, quod Pallada in lavacro se lavantem adspexit, oculis privatus est. V. Callim. H. in Lav. Pall. 70. sqq.Aliam tamen caecitatis rationem attulit Ovid. Met. iii. 323. adde Hygin. Fab. 75.-De jurejurando per oculos conf. Idyll. xi, 53. HARLES. Supra p. 235. ubi Nai pro Kai proponitur. P.

"

74. Iohλai Ayaiïáswv-] Multae Achaiades molle stamen circa genua manu versabunt,- Sermo hîc videtur essc de nendo colu et fuso. Apposite Ovid. teretem versabat pollice fusum. Met. vi. 22. Cf. Tibull. i. 3. 86. ii. 1. 63. Pro zavtatgiyovri, quod est zarazgi oval, vulgares editt. καταστρέψοντι.

77. Točos dvng-] Conf. Xen. Mem. ii, 1. de Hercule. Vol. I. P. 214, h. op.

80. Δώδεκά] Constructio est: πεπρωμένον [ἐστί] οἱ τελέσαντι δώδεκα μόχθους οἰκεῖν ἐν [δώματι] Διός.

81. -лvρa Tρazivios-] est rogus Thessalicus.—In summo autem vertice Oetae, montis Thessaliae, Hercules crematus: et Trachinius idem est ac Thessalus, à Trachine, civitate Thessaliae: -indè Sophoclis Tragoedia, Trachiniae, nomen duxit.-Sensus est: quidquid mortale est Herculi, id in rogo Thessalo, h. e. in monte Oetá, consumetur et comburetur. HARLES.

82. —xɛxλńбɛtal,-] Vide suprà ad p. 244. 47.

84. inαvixa veбpov ev evva-] Ista stylo prophetico, velo obducto allegorico, quasi uvoτizos enuntiantur. Anne haec è Sacris? Vide Is. xi, 6. lxv, 25. WARTON. zαgyapódov, dentes asperos et serrae similes habens; apud Hom. est zagyagódovs, ovros. II. 2, 198. HARLES.

360. et v,

87, 88. Κάγκανα δ' ασπαλάθω ξύλ'] Fa ligna arida aspalathi. Аoлála frutices spinosi quinam sint, definiri vix potest. Videntur inter Rhamnos, Genistas, Tragacanthas et affines plantas, quarum plures Tournefortius in itinere orientali reperit, magis minúsve spinosas, quaerendae. Ilaλiovgos est Rhamnus Paliurus Linn. Báros est Rubus, et quidem praecipuè fruticosus Linn. Ayepdos explicatur per drgiaлisiov, parvam pirum sylvestrem.-Legitur etiam apud Homerum, Od. §, 10. SCHREBER. Аóлáλα00s, frutex admodùm spinosus; cujus autem species ignota est. Ilaλiovoos, Rhamnus Paliurus Linn. Angl. common Christ's thorn. Ayegdos, species quoque

249.

250.

fruticis spinosi, sed nunc ignota. Falsò putatur idem esse ac id quod est Angl. the wild Pear; Gr. dxga's, doos. RUTHERFORD. "Antiqua nomina praeferenda. P.

90. zavñv-] Dor. pro zavεiv à xaivo, interficio.

91. Ho-] manè, tempore matutino. Vide suprà Idyll. xviii, 39. 93. —ὑπὲρ οὔριον·] οὔριος, ου, ο. Poët. ventus secundus Idem autem est ac oupos, ou, d. undè deductum, et substantivè sumitur. Alias adjective, subaudito nomine ἄνεμος. ὑπὲρ οὔριον, in secundum ventum. AE. PORTUS. ÚлEρоÚρiv in unum vocabulum contraxerunt Brodaeus, Reiske et Brunck, probante Valck. vnèg oügiov, vel, cum spiritu leni ovptor, edd. vett. apud Reiske, qui contractum vocabulum pro úлεрógio sumit, et explicat, ultra terminos ditionis tuae ejice. Vide Lomeier de lustrationibus Veterum, cap. 6. In ejusmodi autem lustrationibus vetitum fuit respicere. Virg. Fer cineres, &c. Ecl. viii, 101. HARLES; apud quem vide plura. y de véɛó9αi ãóтQEлvos, Angl. and let her return without looking back. Inf. pro Imperat. ut loquuntur Grammatici.

105.—ἐπίσκοπον εἶναι ὀϊστῶν,] Angl. to be dextrous in shooting arrows. 109-113. Οσσα δ ̓ ἀπὸ σκελέων] έδροστρόφος est, qui versat nates inter luctandum, Angl. he who twists, writhes or contorts his haunches or hips in wrestling. ["wrestlers."] Ordo est: quaße лávτα, öбα ärδρες Αργόθεν έδροστρόφοι από σκελέων σφάλλουσιν ἀλλήλους παλαιομασι, ὅσα τε πύκται δεινοὶ ἐν ἱμάσι [ἐξεύροντο,] τε παλαίσματα σύμφορα τέχνῃ ὁ πυγμάχοι ἐξεύροντο προπεσόντες εἰς γαῖαν, διδασκόμε νος παρά, &c. Πάμμαχοι, Br. v. 112. Φανοτήτ, 114. Valck. Br. P. 118. -τgoya σvgıyya øvλáğαı,] modiolum rotae salvum conservare. REISKE.

"

125. λόχον τ' ἀναμετρήσασθαι] agmen sive aciem hostilem metiri. Vide Toupii Addenda. HARLES.

127. Κάστωρ ἱππαλίδας-] Castor vulgo ἱππόδαμος, hic ἱππαλίdas dicitur; quae vox singularis lexicis deest. T. YOUNG. daɛv hic sonat docuit in sensu transitivo. Vulgaris significatio verbi daéw est disco. At verba hujusmodi nonnunquam induunt sensum transitivum. Sic, to learn est etiam vernacule to teach. Vide Burgess. adnot. ad Dawes. Misc. Crit. p. 495. "Vide supra p. 58. Hom. Od. §. 233. ¿dan, didici, dedanuevos, doctus, frequentiùs. P.

128. 'Оллóxα-] i. e. óлótɛ, &c. quo tempore. "Tydeus Adrasti filiam uxorem duxit. Vide Eid. §. v. 53. Eurip. Phoen. v. 135. Porson. &c. et infra ad p. 273. v. 82. P.

135. μέγας ἄρτος Δωρικός,] Panis ille Doricus fuit vilioris generis, et pro pane crasso nec delicato ponitur. v. Schol. ad Apollon. Rhod. i, 1077. et Warton, qui praeterea usum frequentem voc. èv navéw, in canistro, fusè illustrat, et de Hercule edace ac bibace doctè disserit. Quendam Phryga edacissimum quatuor fossorum cibos comedisse, ait Alciphr. iii. Epist. 39, (38.) p. 357. HARLES.

137. —τυννὸν] idem ac τυννοῦτον, i. e. μικρόν, parvum-τι vòv ävεv лuρòs alvvτo dógлov parvam sine igne sumebat coenam: pro tenuem sine lucerna sumebat coenam. AE. PORTUS. Aógлov saepiùs idem valet ac δεῖπνον· hic autem aliud, ut apud Aeschylum: Αριστα, δεῖπνα, δόρπα θ' αἱρεῖσθαι τρίτα. Τ. YOUNG. " Frag. Palamed." ἐπ' ἄματί est, Angl. at the close of day.

138. Εἵματα δ' οὐκ ἀσκητα—] ἀσκητὸς proprie de vestibus splen didis, elegantibus. v. Homer. Iliad. §, 179. et Warton. HARLES.

II. NOTAE IN BIONEM.

*E BIONE.] Bionis praecipuum Idyllium est Epitaphium Adonidis; 251. è quo excerptum dedimus in Coll. Gr. Min. quod vide; etiam Idyll. ii. et vi. unà cum Notitiâ brevi de Bione, &c.

Eidúhov y'.] Idyll. III. In hoc Idyllio vis Amoris lepidissimâ fabulâ pulchrè describitur.

3. Es 20óva vεvotážovta] In terram caput demittentem, quod de iis dicitur, qui pudore vel moestitiâ afficiuntur. vɛvová¿w est nuto, item caput demitto. Vide Odyss. 6, 153.

7. —πλαγίαυλον] tibiam obliquam, —αὐλὸν, tibiam rectam, χέλυν, testudinem, -zioaqiv, citharam. Vide suprà ad p. 246. v. 28, 29.

13. —¿dida xonv.] doctus sum, didici. Caeterùm voces Doricae, quae hîc occurrunt, nequeunt difficiles esse discipulis, qui non sunt

omninò tirones.

* Eiðúλλiov d.] Idyll. IV. Musae favent amatoribus.

7. —ὅτι μῦθος ὅδ ̓ ἔπλετο πᾶσιν ἀληθής· ] quod hoc verbum verum sit omnibus, i. e. hoc verbum verum esse omnibus. De лλετo, vide suprà ad Od. a, 225. p. 10.

9. Βαμβαίνει μεν γλώσσα,] Angl. my tongue falters. " βαμβαίνω "est," inquit Dammius, "verbum fictum ex sono eorum, qui loqui "conantur, cùm valdè algent, et cum tremore maxillarum loquuntur. "Conor loqui, sed impedior tremore." [Vide Il. 2, 375.] Vulgaris lectio est Kaubaive, quam vitiosam censet celeberrimus Valckenarius. Pro oda, in versu ultimo, idem vir praestantissimus praetulisset avda, quod dat edit. Ursini, si Codices exhibuissent.

†or'.] Hos versus, inter Moschi carminum reliquias absque ullâ auctoritate vulgatos, ut Bionis exhibet Stobaeus Gesn. p. 388. Grotii, p. 245. VALCK. Serm. 61." Continent hymnum ad Hesperum.

"

1. EZIIEPE,] Infima est quinque errantium, terraeque proxima, stella Veneris, quae Dwopógos Graecè, Lucifer Latinè dicitur, quum antegreditur solen: quum subsequitur autem, Hesperos. Cic. de Nat. Deor. lib. ii. c. 20. Cf. II. x, 317. Ołos & doτng εlá, &c. et Aen. viii, 590. χρύσεον φάος τᾶς ἐρατᾶς Αφρογενείας, aureum lumen blandae Veneris.-Appoyéveia, eadem quae Apoodirn, utraque scil. ab appòs, spuma; sed haec de Veneris genere absurda fabula temporibus Homeri ignota. iɛpov ayahua xvav. v. sacrum decus caeruleae noctis.—лоτi лaμéva zõμov άjovtɩ-Vide suprà, ad Theocr. Idyll. xviii. 26. p. 243. "iii, 1. p. 226. P.

Imitatus est

6. —οὐκ ἐπὶ φωράν Ερχομαι,] non ad furandum eo. anonymus Anglus, quem et Graecè et Latinè expressit vir summi ingenii Gulielmus Jones; [Append. ad Poës. Asiat. Comm. pp. 509. 530.] qui quae Graecè composuit, ea nec elegantiâ carent, nec ubique erroribus libera sunt. Cf. Philodemi Epigr. vii. in Br. Anal. tom. ii. p. 84. T. YOUNG.

8. —καλὸν δέ τ' ἐρασσαμένῳ συνερᾶσθαι.] pulchrum autem est amaVOL. II.

27

252.

tori mutuum amorem sentire,—vicissim experiri amorem. Vide Vol. I. ad p. 67. n. 2.

t] Ad Venerem querimonia.

1. AμEQE KνлQoyéveia,] Insula Cyprus, ut benè notum, Veneri sacra erat. Unde haecce dea vocabatur ή Κύπρις, Κυπρία, et hic Kνлроуέvεα. Venus autem repraesentatur nunc ut filia Jovis et Diones; nunc quasi ex aequoreâ spumâ generata; hîc autem à Bione tanquam filia Jovis et Maris. Vide Cic. de Nat. Deor. iii. 23. ἅμερε, Dor. pro ήμερε.

3. Tvroòv épav·] summissâ voce dixi;-domitus scil, ab amore. TVTOos propriè est infans lactens, à titoòs, mamma: inde parvus, &c. Conf. Iliad. w. 170; ubi tvτ0òv 40ɛržaμévn, est summissá voce loquens. —nai tí vv avtà, &c. et quid tandem ipsa adeò infensa es ut Amorem tantum malum omnibus pepereris?-Pro vulgato vivavta Scaliger posuit τί νυ αὐτά.

253.

III. NOTAE IN MOSCHUM.

*E MOSCHO.] Amorem fugitivum, atque partem aliquam Epitaphi Bionis jam dedimus in Coll. Gr. Min. quae praestantissimus Valckenarius pronuntiavit pervenusta poëmata. Visum est hic adjungere quaedam ex Moschi Minoribus Idylliis.

↑ Elsóλhov ε.] Idyll. V. Terra mari praefertur.

1. άνεμος ατρέμα βάλλῃ,] —ventus leniter ferit, ἐρεθίζομαι, " excitor," κατὰ τὴν φρένα, &c. —ποτάγει [i. e. προσάγει] πολὺ πλέον ἄμμε [Aeol. pro ἡμᾶς, quod hic pro ἐμὲ] γαλήνη, attrahit me multò magis tranquillitas. H. Steph. in suis Stobaei exemplaribus invenit, ποθέει δὲ πολὺ πλέονα μεγάλαν ἅλα. Unde Valckenarius : "Пgooάyɛv, quo sensu hîc esset capiendum, Graecè non adhibetur: "mihi лoέs genuinum, et sic ista scripsisse videtur Poëta: Tav σε φρένα ταν δειλὼν ἐρεθίζομαι, οὐδ ̓ ἔτι μοι γα Εντὶ φίλα, ποθέει “ δὲ πολὺ πλέον ὧδε γαλάναν· desiderat vero illa (nempe & φρὴν & “dɛλa] multò magis mitem undarum tranquillitatem." лбά у tamen est adduco; et лoобάуε hîc non malè reddi possit, adducit, attrahit.— Haec autem ita pulchrè interpretatus est numeris Latinis celeberrimus Hugo Grotius.

Cum placido pelagus mulcet levis aura susurro,

Pectus avet tentare vagum mare: nec mihi dulcis
Terra, sed in mites votis feror omnibus undas.

5. Kvρтoν лα¶pin,] agitatum spumat.―zvgròs, curvus, gibbus, convexus. Homerus habet zvuara zvora, "fluctus tumidi," II. v, 799. conf. 8, 422, 426. item Virg. Geor. iii, 237. paivouai, furo; unde perf. med. utunva, in subj. μεμývw, &c.

7. -τáxα dαózis evader vλa,] statim placet opaca sylva,-de Evadev vide suprà ad Apoll. Rhod. iii, 1083. p. 106.

8. á лítve jou.] Vide Theocr. Idyll. i. init. p. 215.