Hac, ait, hac certè caruifti nocte puellâ

Phœbe tuâ, celeres quæ retineret equos,
Læta fuas repetit fylvas, pharetramque refumit 4
Cynthia, Luciferas ut videt alta rotas,

Et tenues ponens radios gaudere videtur
Officium fieri tam breve fratris ope.

Defere, Phœbus ait, thalamos Aurora feniles,
Quid juvat effœto procubuiffe toro ?

Te manet Æolides viridi venator in herba,

Surge, tuos ignes altus Hymettus habet. Flava verecundo dea crimen in ore fatetur, Et matutinos ocius urget equos.

Exuit invifam Tellus rediviva fenectam,

Et cupit amplexus Phoebe fubire tuos ;
Et cupit, & digna eft, quid enim formofius illâ,

Pandit ut omniferos luxuriofa finus,
Atque Arabum fpirat meffes, & ab ore venufto:

Mitia cum Paphiis fundit amoma rofis!
Ecce coronatur facro frons ardua luco,

Cingit ut Idæam pinea turris Opim; Et vario madidos intexit flore capillos, Floribus & vifa eft poffe placere fuis.

50

55

60

Floribus

oribus effafos dit état redimita capillos
Tenario placuit diva Sicana Deo.
fpice Phœbe tibi faciles hortantur amores,
Mellitafque movent flamina verna preces.
innameâ Zephyrus leve plaudit odorifer alâ,
Blanditiafqué tibi ferre videntur avės.
Nec fine dote tuos temeraria quærit amores
Terra, nec optatos pofcit egena toros,
Alma falutiferum medicos tibi gramen in ufus
Præbet, & hinc titulos adjuvat ipfa tuos.
Quòd fi te pretium, fi te fulgentia tangunt
Munera, (muneribus fæpe coemptus Amor)
Illa tibi oftentat quafcunque fub æquore vasto,
Et fuperinjectis montibus abdit opes.
Ah quoties cum tu clivofo feffus Olympo
In verfpertinas præcipitaris aquas,

Cur te, inquit, curfu languentem Phœbe diurno

Quid tibi cum Tethy! Quid cum Tarteffide lymphâ, Dia quid immundo perluis ora falo?

Frigora Phoebe meâ melius captabis in umbrâ,

Huc ades, ardentes imbue rore comas.

85

Mollior

Mollior egelidâ veniet tibi fomnus in herba,
Huc ades, & gremio lumina pone meo.
Quáque jaces circum mulcebit lene fufurrans
Aura per, humentes corpora fufa rofas.
Nec me (crede mihi) terrent Semelëia fata,
Nec Phaetonteo fumidus axis equo;
Cum tu Phœbe tuo fapientius uteris igni,

Huc ades, & gremio lumina pone meo.
Sic Tellus lafciva fuos fufpirat amores;

Matris in exemplum cætera turba ruunt. Nunc etenim toto currit vagus orbe Cupido, Languentefque fovet folis ab igne faces. Infonuere novis lethalia cornua nervis,

90

: 95

100

Trifte micant ferro tela corufca novo. Jamque vel invictam tentat fuperaffe Dianam, Quæque fedet facro Vefta pudica foco. Ipfa fenefcentem reparat Venus annua formam, Atque iterum tepido creditur orta mari. Marmoreas juvenes clamant Hymenæe per urbes, 105 Littus io Hymen, & cava faxa fonant. Cultior ille venit tunicâque decentior aptâ, Puniceum redolet veftis odora crocum.

Egre

1

grediturque frequens ad amani gaudia veris

Virgineos auro cincta puella finus.

109

[unum,

115

Votum eft cuique fuum, votum eft tamen omnibus
Ut fibi quem cupiat, det Cytherea virum.
Nunc quoque feptenâ modulatur arundine paftor,
Et fua quæ jungat carmina Phyllis habet.
Navita nocturno placat fua fidera cantu,
Delphinafque leves ad vada fumma vocat.
Jupiter ipfe alto cum conjuge ludit Olympo,
Convocat & famulos ad fua fefta Deos.
Nunc etiam Satyri cum fera crepufcula furgunt,
Pervolitant celeri florea rura choro,

Sylvanufque fuâ cypariffi fronde revinctus,
Semicaperque Deus, femideufque caper.
Quæque fub arboribus Dryades latuere vetuftis
Per juga, per folos expatiantur agros.
Per fata luxuriat fruticetaque Mænalius Pan,
Vix Cybele mater, vix fibi tuta Ceres;
Atque aliquam cupidus prædatur Oreada Faunus,
Confulit in trepidos dum fibi nympha pedes,

Jamque latet, latitan fque cupit male tecta videri,
Et fugit, & fugiens pervelit ipfa capi.

I20

125

130

Dii

Di quoque non dubitant cœlo præponere fylvas,
Et fua quifque fibi numina lucus habet.
Et fua quifque diu fibi numina lucus habeto,

Nec vos arborea dii precor ite domo.
Te referant miferis te Jupiter aurea terris

1

Sæcla, quid ad nimbos afpera tela redis?
Tu faltem lentè rapidos age Phoebe jugales
Quà potes, & fenfim tempora veris eant;
Brumaque productas tardè ferat hifpida noctes,
Ingruat & noftro ferior umbra polo...

ELEGIA SEXTA.

Ad Carolum Deodatum ruri commorantem,

135

*140

Qui cum Idibus Decemb. fcripfiffet, & fua carmina excufari poftulaffet fi folito minus effent bona, quod inter lautitias quibus erat ab amicis exceptus, haud fatis felicem operam Mufis dare se posse affirmabat, hoc habuit refponfum.

ITTO tibi fanam non pleno ventre falutem,

Qua tu diftento fortè carere potes.

At tua quid noftram prolectat Mufa camœnam,

Nec finit optatas poffe fequi tenebras ?

Carmine fcire velis quàm te redamemque colamque,

Crede mihi vix hoc carmine fcire queas.

6

Nam