quàm Virgilii pecudes, frigidaque, licet verbis ornatissima, volucrum enumeratio! Haec ille: nec temerè quis inficias iret totam descriptionem Graecam quidem simpliciorem esse ac sublimiorem; Romanam verò suaviorem atque ornatiorem. Verum zai viva, &c. sic construe: καὶ ἀδινὸν κῶμα περιεκάλυπτέν τινα μητέρα τεθνεώτων лaidov et altissima quies circumtegebat aliquam matrem mortuorum liberorum: σιγὴ δὲ ἔχεν μελαινομένην ὄρφνην. silentium autem tenebat nigrescentes tenebras. cf. infrà Theocr. Idyll. ii. 38, 39. p. 222.

756. Heliov ös-] Vide comparationem in Aeneide, hinc desumtam, viii, 22. et quae ibi notavit praestantiss. Heynius.

761-765. —ἔνδοθι δ ̓ αἰεὶ] Ordo est: δ ̓ ὀδύνη σμύχουσα δια χροὺς αἰεὶ ἔτειρε ἔνδοθι, et dolor exurens per corpus semper confciebat eam intus, τε ἀμφὶ ἀραιας ἶνας, καὶ ὑπὸ νείατον ἐνίον κεφαλῆς ἄχρις, ἔνθ' αλεγεινότατον ἄχος δύνει, ὁππότ' ακάματοι Έρωτες ἐνισκίμψω ov avías лрaлideoбiv. et circa teneros nervos, atque sub imum occipitium capitis penitùs, ubi accerrimus dolor subit, quando invicti amores infigunt molestias praecordiis.

830. Ar of aτnuɛkín, &c.] quae ei negligenter demissae pendebant, 101 —καταειμέναι, idem quod καθειμέναι, ο καθίημι, demitto: ἠερέθονTo, imperf. ab depéboua, quod interdùm, ut hîc, significat pendeo. Vide H Steph. Thes. in voce degi☺w.

"833. donoάμevov,] A praeterito medio agrça [scil. ab apo] formatur verbum αρήρομαι, participium αρηρόμενος· aoristus αρηράμην, participium dongduεvos. BRUNCK. I. 787. P.

835. Agyvøéŋv.] albam. Ita, pro vulgari dgyvo̟éŋv è sex codd. et Florent. edit. reposuit Brunckius.

837. —ἄλλα τ ̓ ἔμελλεν ἀεξήσεσθαι οπίσσω.] et alia vel nova ori tura erant in posterum.

838. -dvozaidɛzɑ лãóαɩ] non pauciores quam duodecim, duodecim ipsae. Vide Clarkium ad II. z, 560.

919. Evě ovлw—] Paratis medicamentis Medea ad templum Hecates, comitantibus ancillis, curru vehitur. Eò quum pervenisset, dimissis ancillis, ingreditur. Interim Jason, hortantibus Argo et Mopso, illam sequitur. Ad colloquium venit in templo solus cum solâ. 923. Huèv éбavta idɛīv, &c.] seu coram spectandus, seu compellandus foret. Cf. omnino Virgilium de suo Aeneâ similiter gloriantem. Aen. I. 586-594. IV. 141-150. J. T.

926. Аμлviðпs,] Filius Ampycis, Mopsus scil. vates. " Ampyci, Sch. 948. Ovd apa, &c.] Nec animus quidem Medeae convertebat sese ad 102. alia consideranda, quantumvis canentis; [ouws, tamen, eam hîc, ut opinor, habet vim ac si dixeris-tamen, inquam, non convertebat sese, &c.] πᾶσαι δὲ [μολπαὶ,] ἥν τινα μολπὴν αθύροι, οὐκ ἐπὶ δηρὸν ¿davóv oi éidaobai. et omnes cantilenae, quamcunque modularetur, non diù placebant ei, adeo ut delectarent. Hujusmodi autem constructio, ubi relativum öotis ponitur in numero sing. post antecedens in plur. non insolita est. Sic, Xenoph. de Cyr. Inst. Lib. iii, sub fin. лávτas öτq-ubi vide quae annotavit Th. Hutchinson; qui alia exempla indicavit. "dovço, лaiço. Schol. P.

954. Η θαμὰ δὴ στηθέων ἐάγη κέαρ,] Certè crebro in praecordiis cor agitatum est. ¿áyn, pro йyn, aor. 2. pass. ab ayo, frango.

959. μήλοισι, &c.] Sic construe: δ ̓ ἐνῆκεν ἄσπετον διξὺν μή2016. et immittit ingentem aerumnam pecori. Aor. in hoc sensu studiosis jam notus. Vide Vol. I. ad p. 19. n. 5.

103.

104.

962. Ex d' apa, &c.] Descriptio quàm vigore plena!

973. Iva dé piv Aioovions, &c.] Sensit autem Aesonides ipsam impliciiam esse malo divinitus immisso, —ἐνιπεπτηυῖαν, pro εμπεπτω zviav, perf. part. verbi duniлtw. Vide suprà ad Od. v, 96-98. p. 66. "Apoll. 7, 321. p. 96. P.

977-979. ¿vivaiɛtáαozov,] In quibusdam libris legitur disjunctim ἔνι ναιετάασκον. ἦα est Ion. pro ἦν. τῷ—quare ne coram me nimis erubecasἤ τι παρεξερέεσθαι, ὅ τοι φίλον, ἠέ τι φάσθαι, quo minus perconteris, quodcunque placet, aut dicas.

983, 984. —ἐπεὶ τὸ πρῶτον ὑπέστης] quoniam ab initio pollicita es sorori, te mihi grata medicamenta daturam. Chalciopae enim id promiserat Medea.

986. Os §ɛivois, &c.] Vide Vol. I. ad p. 10. n. 3. "Vol. II. p. 37. v.

270.

990-993. Zoi d' av ¿yo, &c.] Tibi vero ego referam gratiam posted ob auxilium, qua fas sit, sicut decet seorsum habitantes, tibi scil. nomen et pulchrum comparans decus; sic et alii quoque heroes celebrabunt te, &c. "λo, Edin. Shaw. Steph. λlo, Brunck. P.

995. Ημέας ἠϊόνεσσιν ἐφεξόμεναι γιαουσι· ] Sic Poëta eximius, mihique amicissimus, in exquisitissimâ suâ Tragoediá, cui titulus Douglas: Ye Dames of Denmark! even for you I feel, Who sadly sitting on the sea-beat shore, Long look for lords that never shall return.

10021004. φίλαντο] pro ἐφίλαντο, imperf. med. a φίλημι, vel, aut alii volunt, pro ἐφιλήσαντο, ἃ φιλέω. μέσῳ δὲ οἱ αιθέρι τέχ μαρ αστερόεις στέφανος, τόν τε κλείουσ' Αριάδνης, ἑλίσσεται πάνιν χος οὐρανίασιν εἰδώλοισιν. eique in aethere medio signum, scil. sidered corona, quam et vocant coronam Ariadnes, volvitur per noctem inter coelestia simulachra. Alludit ad coronam septem stellis ornata!, quam Ariadne, à Theseo destituta, dicitur à Baccho amatore acce pisse, qui istam coronam postea in astra retulit. Notandum est Jasonem de industriâ silere de Thesei in Ariadnen crudelitate. " pilarto, vel aor. 1. med. a piλouai, prima longa. Vide infra p. 303. v. 58. et Lex. Hed. &c. P.

1006. rap coxas, &c.] etenim certè videris, quantum judicare liceat à formâ, blandis moribus ornata esse.

1013-1016. Προπρὸ δ ̓ ἀφειδήσασα] Et statim manu non parod —&c. Και νυ καὶ ἀρύσασα πᾶσαν ψυχὴν ἀπὸ στηθέων, ἀγαλλομένη κεν ἐγγυάλιξεν οἱ χατέοντι. Nihil hoc potuit expressius dici.

1018-1021. Στράπτεν] στράπτω hic transitivum est, cujus neutralis tantum significatio lexicographis observata fuit. BRUNCK. Ordo est: Τοῖος Ερως ἀπέστραπτεν ἡδεῖαν φλόγα ἀπὸ ξανθοῖο καρήατος Aibovidao &c. talis amor emittebat dulcem flammam— i. e. talem dulcem flammam amor emittebat à flavo capite Aesonidis, et oculorum Medeae splendorem auferebat. [conf. Ovid. Am. iii. 11. et ii. 19.] οἷόν τε ξέρση τήκεται περὶ ῥοδέεσσιν ἰαιομένη ἠφοισι φαέεσσιν. veluti quum ros dissolvitur circa germina rosarum calefactus matutinis radiis. Pro vulgato podéoto, Brunckius è quatuor codd. protulit podéɛ66', quod positum putat pro podño è dialecto; quia Dores in ɛɛ mutant. Idem tamen addit quae sequuntur: "Hanc lectionem qui non probârit, per me licet reponat podénotv. Est autem poden "seu god, to qvrov, frutex rosas producens." Conf. Il. y, 597.

1025. Owè dè on vointi-] Supple лɛ. Vix tandem verò talibus verbis cum blandè compellavit virgo.

1026. Pgáčeo vov,] Attende animum nunc,-Vide infrà ad Theocr. Idyll. ii. v. 69. p. 223.

1029–1034. Aǹ róte—] tunc sanè observatá mediá nocte aequis portionibus divisa, postquam te laveris undis perennis fluvii, solus seorsùm ab aliis, in vestibus atris, foveam effodias rotundam; inque eû mactes agnam, et integram crudam pyrae imponas, quum ritè oggesseris pyram in ipsam foveam. Conf. Aen. vi, 253. ubi praestantissimus Heynius observat, diis inferis fieri holocausta.

1035. Μονογενῆ, &c.] Οrdo est: δὲ μειλίσσειο [pro Ion. μειλία680,] Εκάτην μονογενῆ Περσηίδα, et places Hecaten unigenam Persae filiam,-"Vide supra ad p. 100. v. 467. P.

1039. πέρσησι μεταστρεφθῆναι οπίσσω,] impellat te retro converti. opo, excito, impello, fut. Aeol. ogów, unde aor. 1. ind. åpɔa, subj. ὄρσω, ὄρσης, ὄρση, Ion. ὄρσησι.

1040, μή πως τὰ ἕκαστα κολούσας,] ne quo modo singulis imperfectis relictis.—" zokovo, imminuo, retundo, irritum reddo. P.

1042. Hot] Manè, ab no, gos, tò. & ögloos, tempus matutinum. "uvô ývas, "ubi humectaveris." Interp. having moistened, or softened. P.

1046. Πρὸς δὲ,-] Supple τούτοις, praeterea. καὶ αὐτῷ δουρί- 105. supple σύν.

10561060. νειοιο] i. e. διὰ νειοιο, per novale. λάθρη ἄφες 6τibagáτegov λãav· Angl. secretly throw among them a heavy stone: οἱ δὲ ἐπ' αὐτῷ, and they on account of this, ἂν ἀλέκοιεν, &c. καὶ δ αὐτὸς ἐπείγου ἰθῦσαι [δια] δηϊοτήτος, et tu ipse festina ruere per

ardentem pugnam.

[i. e. ἐν τῇ ὁδῷ ἐν ᾗ

1061. — νίσσεο δ ̓ ἔμπης,] attamen abi, φίλον [ἐστί σοι,] quo libeat, η «δέν και αφορμηθέντι νέεσθαι. quocunque placuerit tibi, quum profectus fueris, ire.

1085. —ὅτ' ἔμελλεν] πλάγξασθαι ἐπὶ πόντον πολλὸν ἀπόπροθι ¿εto [i. e. ov] quod erraturus erat per pontum longissimè à se.

1069. Mvάeo] Ion. imperat. à μroua, quod idem ac uvάouci, recordor, &c.

1083. Evade] et suprà, v. 1062. čade, pro dɛ, perf. med. verbi 106. How, delecto. "Vide infra p. 253. v. 7. p. 338. Ay. II. v. 4. P.

1086. —εϋρειτός] Vulgo εύῤῥητος, dives ovium. εὕρειτος, quod praetulit Brunckius, est vox insolita significans hîc, ut ille putat, πολλοὺς ἔχουσα λειτούς. Hi autem ῥειτοὶ fuisse videntur alvei quidam [Angl. canals] ex aquâ salsà; aestuaria interdùm vocant, quae scil. aquâ implentur accessu maris aestuantis, ejusdemque recessu vacuantur; unde videntur cursu fluviis similia. Quod innuit Pausanias in Atticâ, L. i. c. 38. Vide etiam Thucyd. Lib. ii. c. 19. Hesych. in voce puroi, et Etymol. Magnum in gɛitns, p. 703. Sed nimis “ insolita est vox εΰρειτος, solenne autem πολύῤῥηνες πολυβοῦται· quare mavult J. Τ. ενῤῥηνός τε καὶ εὔδοτος. Apud Scholiast. fluviis et pascuis abundans. Pavol, prop. nom. in Attica. P.

1100. Aloε yao,-] Vide Vol. I. ad p. 70. n. 4. Utinam, ut tunc Minos amicitiam iniit cum Theseo de illa, sic nobis pater tuus esset amicus.

1109. A22' olov-] Sed tantum-

1115. Οφρα σ',] Ordo est: ὄφρα, προφέρουσα ελεγχείας ἐν ὀφθαλ- 107. μοῖσιν, μνήσω σε πεφυγμένον ἐμῇ ιότητι.

1127. άδην ἐσάωθεν] plane servati fuerintἐσάωθεν, μιν ἐσαώ

VOL. II.

11

108.

θησαν. —δὲ πορσανέεις ἡμέτερον λέχος ἐνὶ κουριδίοισι θαλάμας· ornabis autem nostrum lectum in thalamis, ubi te virginem uxorem duxero. πορσανέεις pro πορσανεῖς, fut. 1. à πορσαίνω, augeo, erno, &c. sic supra [v. 1124.] πορσανέουσιν.

"1145. ἀβολήσομεν] Αβολέω, occurro, obvius fio, απαντῶ. Apoll.", 1145. ἀβολήσομεν, Interp. συντευξόμεθα. Constantini Lexicon. P. " 1147. διέτμαγεν-] Ita scripsi pro διέτμαγον, secundum Heynii notam ad Iliad. a, 531. scil. aor. 2. pass. pro diɛτμáɣnoav. Vide supra ad p. 94. v. 298. P.

1152. Avtoμáras dè ñóðεóói] Pedibus ultrò se moventibus; scil. animo aliorsum attento. P.

1157, 1158. ̔Η δὲ παλιντροπίῃσιν αμήχανος] illa vero animi agitationibus perplexa—λελίητο, pro ἐλελίητο, perf. pass. à λέω vel λιάω, quod idem ac λιλαίω, atque, ut deponens, λιλαίομαι, cupio.

1161. -лоруúρоvoa] anxiè cogitans qualis mali facinoris particeps esset suo consilio. —ξυνώσατο idem quod ἐκοινώσατο, ὰ ξυνός, quod idem ac zovós, communis.

*

** Atque ex Apollonii Rhodii Argonauticis haec, in praesentiâ, satis sunto; quibus sedulò excussis, studiosus diligens, sine dubio, totius poëmatis perlegendi cupidine flagrabit. In sequentibus Jason pugnat, vincit, aureum vellus aufert; et cum sociis, conscensâ iterùm Argo nave, itineris comite Medeâ, Thessaliam tandem, multis exantlatis laboribus, per novam quidem ignotamque viam revehitur.

"

Omissum supra p. 65. Hom. Od. u, 87. néλwę zazóv· Wolf. Rom. лéλwρ xαzós Edin. Oxon. Clark. P.

NOTAE PHILOLOGICAE

AD

EXCERPTA TRAGICA.

66

66

APUD Graecos antiquissimos mos erat laudes Bacchi vindemiae tempore celebrare. His festis, cantores in choris dithyrambos, sive hymnos in Bacchi honorem, canere solebant, peruncti ora minio vel vini rubri faecibus. [Tibull. Eleg. ii. 1. 55. Horat. Art. P. 275, sqq.] De tenui hâc origine crevit Tragoedia; sic dicta dлo τou gázov nai τns wons, quasi hirci cantilena; sive istud animal daretur in praemium cantoribus, seu tanquam hostis vinearum Baccho vindemiae tempore immolaretur. Ut verò cantores in hisce choris tempus aliquod interquiescendi haberent, vir quidam, Thespis nomine, unicum actorem vel histrionem introduxit, qui fabulam auditoribus interim narraret. Ex fabulis Thespidis, qui histriones suos plaustro circumvexisse dicitur, nihil nunc extat. Post hunc venit Aeschylus, poëta longè nobilior. Is, pro uno Thespidis interlocutore, duos substituit, dialogum et actionem dramaticam invenit, cantus chori breviores reddidit, histriones larvis et syrmate instruxit, atque cothurno elevavit, formámque veram Tragoediae dedit, qualem videmus in ipsius septem dramatibus quae adhuc supersunt. "Tragoedias" [verba sunt Quinctiliani] "primus in lucem Aeschylus protulit, sublimis et gravis, et grandiloquus saepè usque ad vitium, sed "rudis in plerisque et incompositus. Sed longe clariùs illustraverunt hoc opus Sophocles atque Euripides: quorum in dispari dicendi "viâ uter sit poëta melior, inter plurimos quaeritur." [Lib. x. 1.] Aeschylus clarus virtute bellicâ, clarior ingenio, natus est Olymp. LXIII. 4. ante Chr. N. 525. Tragoediarum ejus specimen hîc dare prohibet instituti nostri brevitas, quae nos non sinit, nisi unam Sophoclis, alteramque Euripidis proferre. Eandem ob causam non possumus hîc longiùs excurrere in historiam Poëseos dramaticae Graecorum; neque disserere de naturâ Tragoediae, deque Theatro Atheniensium. Multi auctores multa super hac materiâ scripsêre. Praeceptoris diligentis est talia perscrutari, eorumque summam discipulis suis vivâ voce enucleatè tradere. Ad hanc rem auxilium derivare potest ab Aristotelis de Poëticâ Libro, iisque qui in hunc annotationes et commentarios composuere. [Vide Vol. I. ad p. 277. n. 1.] Adeat praesertim Aristotle's Treatise on Poetry translated with Notes by Thomas Twining, M. A. Lond. 1789. in 4to. ubi multa doctissimè sanóque admodum judicio prolata inveniet: et Mason's Elfrida, and Caractacus, Dramatic Poems written on the model of the Ancient Greek Tragedy; with Letters to Dr. Hurd. Extant cum Poems by W. Mason, M. A. 1764. 8vo. Item Le Theatre des Grecs, par Brumoy, nouvelle edition, Paris, 1785, in 13 voll. in 12mo. Voyage du Jeune Anacharsis en Grece, ch. Ixix. Alios indicatos videbit in Fab. Bib. Graec. Vol. II. p. 162. L. ii. c. 16. Edit. Harles.