Αλλ' ἔμπης καὶ τοῖσι μεμίξεται ἐσθλὰ κακοῖσιν.
Ζεὺς δ ̓ ὀλέσει καὶ τοῦτο γένος μερόπων ἀνθρώπων,
Εἶτ ̓ ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν.
Οὐδὲ πατὴρ παίδεσσιν ὁμοίϊος, οὐδέ τι παῖδες,
Οὐδὲ ξεῖνος ξεινοδόκῳ, καὶ ἑταῖρος ἑταίρῳ,
Οὐδὲ κασίγνητος φίλος ἔσσεται, ὡς τὸ πάρος περ.
Αἶψα δὲ γηράσκοντας ἀτιμήσουσι τοκῆας·
Μέμψονται δ ̓ ἄρα τοὺς χαλεποῖς βάζοντες ἔπεσσι,
Σχέτλιοι, οὐδὲ θεῶν ἔπιν εἰδότες· οὐδὲ μὲν οἶγε
Γηράντεσσι τοκεύσιν ἀπὸ θρεπτήρια δοῖεν,
Χειροδίκαι· ἕτερος δ ̓ ἑτέρου πόλιν ἐξαλαπάξει.
Οὐδέ τις ενόρκου χάρις ἔσσεται, οὔτε δικαίου,
Οὔτ ̓ ἀγαθοῦ· μᾶλλον δὲ κακῶν ῥεκτῆρα, καὶ ὕβριν
Ανέρα τιμήσουσι· δίκη δ ̓ ἐν χερσὶ, καὶ αἰδὼς
Οὐκ ἔσται· βλάψει δ ̓ ὁ κακὸς τὸν ἀρείονα φῶτα,
Μύθοισι σκολιοῖς ἐνέπων, ἐπὶ δ ̓ ὅρκον ὀμεῖται.
Ζῆλος δ ̓ ἀνθρώποισιν ὀϊζυροῖσιν ἅπασιν
Δυσκέλαδος κακόχαρτος ἁμαρτήσει στυγερώπης.
Καὶ τότε δὴ πρὸς Ολυμπον ἀπὸ χθονὸς εὐρυοδείης,
Λευκοῖσιν φαρέεσσι καλυψαμένω χρόα καλόν,
Αθανάτων μετὰ φύλ ̓ ἴτην, προλιπόντ ̓ ἀνθρώπους,
Αἰδὼς καὶ Νέμεσις· τὰ δὲ λείψεται ἄλγεα λυγρα
Θνητοῖς ἀνθρώποισι· κακοῦ δ ̓ οὐκ ἔσσεται ἀλκή.
[JUXTA EDIT. FRID. Ave. WoLr. HAL. SAK. 1783. 8vo.]
Ως Βριάρεῳ τὰ πρῶτα πατὴρ ὠδύσσατο θυμῷ,
Κόττῳ τ' ἠδὲ Γύγῃ, δῆσε κρατερῷ ἐνὶ δεσμῷ,
Ηνορέην υπέροπλον ἀγώμενος, ἠδὲ καὶ εἶδος,
Καὶ μέγεθος, κατένασσε δ ̓ ὑπὸ χθονὸς εὐρυοδείης·
Ενθ' οἵγ ̓ ἄλγε ̓ ἔχοντες ὑπὸ χθονι ναιετάοντες,
Εἵατ ̓ ἐπ ̓ ἐσχατιῇ, μεγάλης ἐν πείρασι γαίης,
Δηθὰ μάλ' αχνύμενοι, κραδίη μέγα πένθος ἔχοντες.
Αλλὰ σφέας Κρονίδης τε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι,
Οὓς τέκεν ηύκομος ̔Ρείη Κρόνου ἐν φιλότητι,
Γαίης φραδμοσύνῃσιν ἀνήγαγον ἐς φάος αὖτις.
Αὐτὴ γάρ σφιν ἅπαντα διηνεκέως κατέλεξε,
Σὺν κείνοις νίκην τε καὶ ἀγλαὸν εὖχος ἀρέσθαι.
Δηρὸν γὰρ μάρναντο, πόνον θυμαλγέ ἔχοντες,
Τιτηνές τε θεοὶ, καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο,
Αντίον ἀλλήλοισι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας·
Οἱ μὲν ἀφ ̓ ὑψηλῆς Οθρυος Τιτῆνες ἀγαθοὶ,
Οἱ δ ̓ ἄρ ̓ ἀπ' Ούλύμποιο θεοὶ, δωτῆρες ἐάων,
[Οὓς τέκεν ηύκομος ̔Ρείη Κρόνῳ εὐνηθεῖσα.]
Οι δα τότ' ἀλλήλοισι μάχην θυμαλγέ ἔχοντες,
Συνεχέως ἐμάχοντο δέκα πλείους ἐνιαυτούς.
Οὐδέ τις ἦν ἔριδος χαλεπῆς λύσις, οὐδὲ τελευτὴ
Οὐδετέροις, ἶσον δὲ τέλος τέτατο πτολέμοιο.
Αλλ' ὅτε δὴ κείνοισι παρέσχεθεν ἄρμενα πάντα,
Νέκταρ τ ̓ ἀμβροσίην τε, τάπερ θεοὶ αὐτοὶ ἔδουσι,
Πάντων ἐν στήθεσσιν ἀέξετο θυμὸς ἀγήνωρ.
[Ως νέκταρ δ ̓ ἐπάσαντο καὶ ἀμβροσίην ἐρατεινὴν,]
Δὴ τότε τοῖς μετέειπε πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε
Κέκλυτέ μευ, Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ ἀγλαὰ τέκνα,
Οφρ' εἴπω, τά με θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι κελεύει.
Ηδη γὰρ μάλα δηρὸν ἐναντίοι ἀλλήλοισι
Νίκης καὶ κράτεος πέρι μαρνάμεθ ̓ ἤματα πάντα,
Τιτηνές τε θεοὶ, καὶ ὅσοι Κρόνου ἐκγενόμεσθα.
Ὑμεῖς δὲ μεγάλην τε βίην καὶ χεῖρας αάπτους
Φαίνετε Τιτήνεσσιν ἐναντίοι ἐν δαὶ λυγρῇ,
Μνησάμενοι φιλότητος ἐνηέος, ὅσσα παθόντες
Ες φάος ἂψ ἀφίκεσθε δυσηλεγέος ἀπὸ δεσμοῦ,
[Ημετέρας δια βουλας, ἀπὸ ζόφου ἠερόεντος.]
̔Ως φάτο· τὸν δ ̓ ἐξαῦτις ἀμείβετο Κόττος ἀμύμων
τιμονί, οὐκ ἀδάητα πιφάσκεαι· ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ
Ιδμεν, ὅτι περὶ μὲν πραπίδας, περὶ δ ̓ ἐσσὶ νόημα,
Αλκτὴρ δ ̓ ἀθανάτοισιν ἀρῆς γένεο κρυεροῖο.
Σῇσι δ ̓ ἐπιφροσύνῃσιν ἀπὸ ζόφου ἠερόεντος
Αψοῤῥον ἐξαύτις ἀμειλίκτων ἀπὸ δεσμῶν
Ηλύθαμεν, Κρόνου υἱὲ ἄναξ, ἀνάελπτα παθόντες.
Τῷ καὶ νῦν ἀτενεῖ τε νόῳ καὶ ἐπίφρονι βουλῇ
Ρυσόμεθα κράτος ὑμὸν ἐν αἰνῇ δηϊοτῆτι,
Μαρνάμενοι Τιτῇσιν ἀνὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
̔Ως φάτ'· ἐπήνησαν δὲ θεοὶ δωτήρες εάων,
Μῦθον ἀκούσαντες· πολέμου δ ̓ ἐλιλαίετο θυμὸς
Μᾶλλον ἔτ ̓ ἢ τοπάροιθε· μάχην δ ̓ ἀμέγαρτον ἔγειραν
Πάντες, θήλειαί τε καὶ ἄρσενες, ἤματι κείνῳ,
Τιτηνές τε θεοὶ, καὶ ὅσοι Κρόνου ἐξεγένοντο,
Ούς τε Ζεὺς Ερέβευσφιν ὑπὸ χθονός ἧκε φόωσδε,
Δεινοί τε κρατεροί τε, βίην υπέροπλον ἔχοντες.
[Τῶν ἑκατὸν μὲν χεῖρες ἀπ ̓ ὤμων αΐσσοντο
Πᾶσιν ὁμῶς· κεφαλαὶ δὲ ἑκάστῳ πεντήκοντα
Εξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν.]
Οι τότε Τιτήνεσσι κατέσταθεν ἐν δαὶ λυγρῇ,
Πέτρας ηλιβάτους στιβαρῇς ἐν χερσὶν ἔχοντες.
Τιτῆνες δ ̓ ἑτέρωθεν ἐκαρτύναντο φάλαγγας
Προφρονέως· χειρῶν τε βίης θ ̓ ἅμα ἔργον ἔφαινον
Αμφότεροι· δεινὸν δὲ περίαχε Πόντος ἀπείρων,
Γῆ δὲ μέγ' ἐσμαράγησεν, ἐπέστενε δ ̓ Οὐρανὸς εὐρὺς
Σειόμενος, πεδόθεν δ ̓ ἐτινάσσετο μακρός Ολυμπος
Ριπῇ ὑπ' ἀθανάτων· ἔνοσις δ ̓ ἵκανε βαρεῖα
Τάρταρον ἠερόεντα ποδῶν, αἰπεῖά τ ̓ ἰωὴ
Ασπέτου ἰωχμοῖο, βολάων τε κρατεράων.
Ως ἄρ ̓ ἐπ' ἀλλήλοις ἵεσαν βέλεα στονόεντα.
Φωνὴ δ ̓ ἀμφοτέρων ἵκετ ̓ Οὐρανὸν ἀστερόεντα
Κεκλομένων· οἱ δὲ ξύνισαν μεγάλῳ ἀλαλητῷ.
Οὐ δ ̓ ἄρ ̓ ἔτι Ζεὺς ἔσχεν ἑὸν μένος, αλλά νυ τοῦ γε
Εἶθας μὲν μένεος πλῆντο φρένες, ἐκ δέ τε πᾶσαν
Φαῖνε βίην, ἄμυδις δ ̓ ἄρ ̓ ἀπ' Οὐρανοῦ ἠδ ̓ ἀπ ̓ Ολύμπου
Αστράπτων ἔστειχε συνωχαδόν· οἱ δὲ κεραυνοὶ
Ικταρ ἅμα βροντῇ τε καὶ ἀστεροπῇ ποτέοντο
Χειρὸς ἀπὸ στιβαρῆς, ἱερὴν φλόγα θ' εἱλυφόωντες
Ταρφέες· ἀμφὶ δὲ Γαῖα φερέσβιος ἐσμαράγιζεν
Καιομένη, λάκε δ ̓ ἀμφὶ πυρὶ μεγάλ ̓ ἄσπετος ὕλη.
Εζεε δὲ χθῶν πᾶσα, καὶ Ωκεανοῖο δέεθρα,
Πόντος τ' ατρύγετος· τοὺς δ ̓ ἄμφεπε θερμὸς ἀϋτμὴ
Τιτῆνας χθονίους· φλὸξ δ ̓ ἠέρα δῖαν ἵκανεν
Ασπετος· ἴσσε δ ̓ ἄμερδε καὶ ὀφθίμων περ ἐόντων
Αὐγὴ μαρμαίρουσα κεραυνού τε στεροπῆς τε.
Καῦμα δὲ θεσπέσιον κάτεχεν Χάος· εἴσατο δ ̓ ἄντα
Οφθαλμοῖσιν ἰδεῖν, ἠδ ̓ οὔασιν ὄσσαν ἀκοῦσαι,
Αΰτως ὡς ὅτε Γαῖα καὶ Οὐρανὸς εὐρὺς ὑπερθεν
Πίλνατο· τοῖος γάρ κε μέγιστος δοῦπος ὀρώρει,
Τῆς μὲν ἐρειπομένης, τοῦ δ ̓ ὑψόθεν ἐξεριπόντος·
Τόσσος δοῦπος ἔγεντο θεῶν ἔριδι ξυνιόντων.
Σὺν δ ̓ Ανεμοι ἔνοσίν τε κόνιν θ ̓ ἅμα ἐσφαραγιζον,
Βροντήν τε στεροπήν τε καὶ αἰθαλόεντα κεραυνὸν,
Κῆλα Διὸς μεγάλοιο, φέρον δ' ἰαχήν τ' ἐνοπήν τε
Ες μέσον ἀμφοτέρων· ἔτοβος δ ̓ ἄπλητος ορώρει
Σμερδαλέης ἔριδος· κάρτος δ ̓ ἀνεφαίνετο ἔργων.
Εκλίνθη δὲ μάχη· πρὶν δ ̓, ἀλλήλοις ἐπέχοντες,
Εμμενέως ἐμάχοντο διὰ κρατερὰς ὑσμίνας.
Οἱ δ ̓ ἄρ ̓ ἐνὶ πρώτοισι μάχην δριμεῖαν ἔγειραν,
Κόττος τε, Βριάρεως τε, Γύγης τ' ἄατος πολέμοιο·
Οι δα τριηκοσίας πέτρας στιβαρῶν ἀπὸ χειρῶν
Πέμπον ἐπασσυτέρας, κατὰ δ ̓ ἐσκίασαν βελέεσσι
Τιτῆνας· καὶ τοὺς μὲν ὑπὸ χθονὸς εὐρυοδείης
Πέμψαν, καὶ δεσμοῖσιν ἐν ἀργαλέοισιν ἔδησαν,
Νικήσαντες χερσὶν, ὑπερθύμους περ ἐόντας,
Τόσσον ἔνερθ ̓ ὑπὸ γῆς, ὅσον οὐρανός ἐστ ̓ ἀπο γαίης. 720 [Ισον γάρ τ' ἀπὸ γῆς ἐς Τάρταρον ήερόεντα.]
Εννέα γὰρ νύκτας τε καὶ ἤματα χάλκεος ἄκμων
Οὐρανόθεν κατιών, δεκάτῃ ἐς γαῖαν ἵκοιτο·
Εννέα δ ̓ αὖ νύκτας τε καὶ ἤματα χάλκεος ἄκμων
Εκ γαίης κατιών, δεκάτῃ ἐς Τάρταρον ἵκοι.
Τὸν πέρι χάλκεον ἕρκος ἐλήλαται, ἀμφὶ δέ
Τριστοιχεί κέχυται περὶ δειρήν· αὐτὰρ ὑπερθεν
Γῆς ῥίζαι πεφύασι καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης.
Ενθα θεοὶ Τιτῆνες ὑπὸ ζόφῳ ἠερόεντι
Κεκρύφαται, βουλῇσι Διός νεφεληγερέταο,
[Χώρῳ ἐν εὐρώεντι, πελώρης ἔσχατα γαίης.]
Τοῖς οὐκ ἐξιτόν ἐστι· πύλας δ ̓ ἐπέθηκε Ποσειδών
Χαλκείας, τεῖχος περίκειται δ ̓ ἀμφοτέρωθεν.
Ενθα Γύγης, Κόττος τε, καὶ ὁ Βριάρεως μεγάθυμος
|