III.

PAEANES.

Conspicit, ecce! alios dextrâ laeváque per herbam,
Vescentes, laetúmque choro Paeana canentes,

Inter odoratum lauri nemus.

VIRG. AEN. VI. 656.

† ΑΡΙΦΡΟΝΟΣ ΣΙΚΥΩΝΙΟΥ.

ΥΓΙΕΙΑ, πρεσβίστα μακάρων,
Μετὰ σοῦ ναίοιμι

Το λειπόμενον βιοτάς

Συ δ' ἐμοὶ πρόφρων σύνοικος εἴης.

Εἰ γάρ τις ἢ πλούτου χάρις, ἢ τεκέων,
Τᾶς ἰσοδαίμονός τ ̓ ἀνθρώποις

Βασιλῆθος ἀρχᾶς, ἢ πόθων,

Οὓς κρυφίοις Αφροδίτης ἄρκυσι θηρεύομεν,
Η εἴ τις ἄλλα θεόθεν ἀνθρώποισι τέρψις,

Η πόνων ἀμπνοὰ πέφανται,

Μετὰ σεῖο, μάκαιρ' Υγίεια,

Τέθηκε πάντα, καὶ λάμπει Χαρίτων ἔαρ'

Σέθεν δὲ χωρὶς οὔ τις εὐδαίμων.

Б

10

* ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΑΙΑΝ.

Αρετὰ πολύμοχθε γένει βροτείῳ,

Θήραμα κάλλιστον βίῳ,

Σᾶς περὶ, παρθένε, μορφᾶς

Καὶ θανεῖν ζαλωτὸς ἐν ̔Ελλάδι πότμος,
Καὶ πόνους τλῆναι μαλεροὺς ἀκάμαντας·
Τοῖον ἐπὶ φρέν ̓ ἔρωτα βάλλεις,

Καρπὸν φέρεις τ' ἀθάνατον,
Χρυσοῦ τε κρέσσω καὶ γονέων,
Μαλακαυχητοϊό θ ̓ ὕπνου.

Σεῦ δ ̓ ἕνεχ ̓ οὐκ Διὸς ̔Ηρακλέης,
Λήδας τε κοῦροι πόλλ ̓ ἀνετλασαν,

Εργοις σὰν ἀγορεύοντες δύναμιν.

Σοῖς τε πόθοις Αχιλλεὺς,
Αἴας τ' Αίδαο δόμους ἦλθον.

Σᾶς δ ̓ ἕνεκα φιλίου μορφᾶς

Ο Αταρνέως ἔντροφος

Αελίου χήρωσεν αὐγάς.

Τοιγὰρ ἀοίδιμον ἔργοις

5

10

15

ANALECTA GRAECA MAJORA.

TOMI POSTERIORIS

PARS QUINTA,

EXCERPTA POETICA MISCELLANEA.

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΥ,

Εἰς τὸν ἑαυτοῦ πατέρα.

ΟΣΤΙΣ ἐμὸν παρὰ δῆμα φέρεις πόδα, Καλλιμάχουμε
Ισθι Κυρηναίου παῖδα τε καὶ γενέτην.

Εἰδείης δ ̓ ἄμφω κεν· ὁ μέν ποτε πατρίδος ὅπλων
Ηρξεν· ὁ δ ̓ ἤεισε κρέσσονα βασκανίης.

Οὐ νέμεσις· Μοῦσαι γὰρ ὅσους ἴδον ὄμματι παῖδας
Μὴ λοξῷ, πολιοὺς οὐκ ἀπέθεντο φίλους.

ΑΔΗΛΟΥ,

Αποφθέγματα τῶν ἑπτὰ Σοφών.

ΕΠΤΑ Σοφῶν ἐρέω κατ ̓ ἔπος πόλιν, οὔνομα, φωνήν.
ΜΕΤΡΟΝ μὲν ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ ὁ Λίνδιος εἶπεν ΑΡΙΣΤΟΝ.
ΧΙΛΩΝ δ ̓ ἐν κοίλῃ Λακεδαίμονι, ΓΝΩΘΙ ΣΕΑΥΤΟΝ,
̔Ος δὲ Κόρινθον ἔναιε, ΧΟΛΟΥ ΚΡΑΤΕΕΙΝ, ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ.
ΠΙΤΤΑΚΟΣ, ΟΥΔΕΝ ΑΓΑΝ, ὃς ἔγν γένος ἐκ Μιτυλήνης.
ΤΕΡΜΑ δ' ΟΡΑΝ ΒΙΟΤΟΙΟ, ΣΟΛΩΝ ἱεραῖς ἐν Αθήναις.
ΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝΑΣ ΚΑΚΙΟΥΣ δὲ ΒΙΑΣ απέφηνε Πριηνεύς.
ΕΓΓΥΗΝ ΦΕΥΓΕΙΝ δὲ ΘΑΛΗΣ Μιλήσιος ηύδα.

I.

* Η Υ Μ Ν Ι.

[Ex BRUNCKII ANALECT. VET. POET. GR. ARGENT. 1785. 8vo.]

Quid prius dicam solilis Parentis

Laudibus ?

Proximos illi tamen occupavit

Pallas honores. HoR. I. XII.

† Κ Λ Ε Α Ν Θ ΟΥΣ

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑ.

ΚΥΔΙΣΤ' ἀθανάτων, πολυώνυμε, παγκρατὲς αἰεὶ,
Ζεύ, φύσεως ἀρχηγέ, νόμου μέτα πάντα κυβερνῶν,
Χαῖρε· σὲ γὰρ πάντεσσι θέμις θνητοῖσι προσαυδᾷν.
Εκ σοῦ γὰρ γένος ἐσμὲν, τῆς μίμημα λαχόντες
Μοῦνοι, ὅσα ζώει τε καὶ ἕρπει θνητ ̓ ἐπὶ γαῖαν.
Τῷ σε καθυμνήσω, καὶ τὸν κράτος αἰὲν ἀείσω.
Σοὶ δὴ πᾶς ὅδε κόσμος ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν
Πείθεται, ᾗ κεν ἄγῃς, καὶ ἑκὼν ὑπὸ σεῖο κρατεῖται.
Τοῖον ἔχεις ὑποεργὸν ἀνικήτοις ἐνὶ χερσὶν
Αμφήκη, πυρόεντα, ἀειζώοντα κεραυνόν.
Τοῦ γὰρ ὑπὸ πληγῆς φύσεως πάντ ̓ ἐῤῥίγασιν·
̔Ω σὺ κατευθύνεις κοινὸν λόγον, ὃς διὰ πάντων
Φοιτᾷ, μιγνύμενος μεγάλοις μικροῖς τε φάεσσιν.
Ος τόσσος γεγαώς ύπατος βασιλεὺς διὰ παντὸς

Οὐδέ τι γίγνεται ἔργον ἐπὶ χθονὶ σοῦ δίχα, δαῖμον,
Οὔτε κατ' αιθέριον θεῖον πόλον, οὔτ ̓ ἐνὶ πόντῳ,
VoL. II.

38

5

10

15