PRO. PRO. CONTRA. Ista (Non uti, ut non appetas; Non appetere, ut non timeas) pusillanimi sunt et diffidentis. XXIII. CONSTANTIA. Basis virtutum constantia. Miser est, qui qualis ipse futurus sit, non novit. Imbecillitas humani judicii, rebus ipsis constare non potest; quare saltem sibi constet. Etiam vitiis decus aspirat constantia. Si ad fortunæ inconstantiam accedat etiam inconstantia mentis, in quantis tenebris vivitur? Fortuna tanquam Proteus, si perseveres, ad formam redit. PRO. CONTRA. Constantia, ut janitrix morosa, multa utilia indicia abigit. Æquum est, ut constantia res adversas bene toleret; nam fere inducit. Stultitia brevissima optima. XXIV. MAGNANIMITAS. Si animus semel generosos fines optaverit; statim non modo virtutes circumstant, sed et Numina. Virtutes ex habitu, aut præceptis, gregales sunt; ex fine, heroicæ. Si de rebus minutis, libri scripti forent, vix ullus esset experientiæ usus. Lectio est conversatio cum prudentibus; actio fere cum stultis. Non inutiles scientiæ existimandæ sunt, quarum in se nullus est usus, si ingenia acuant, et ordinent. PRO. CONTRA. In academiis discunt credere. Quæ unquam ars docuittempestivum artis usum? Sapere ex regula, et ex experientia, plane contrariæ rationes sunt; ut qui alteri assuefactus sit, ad alterum sit ineptus. Artis sæpissime ineptus usus est, ne sit nullus. Hoc fere omnes academici habent, utex qualibet re soleant agnoscere quod sciant, et non addiscere quod nesciant. XXVII. PROMPTITUDO. CONTRA. Opportuna prudentia Prudentia non alte pe non est, quæ celeris non est. titur, quæ præsto est. |